به گزارش پايگاه خبري تحليلي «
جهانبين نيوز»، در نشست خبري ترجمان و تبادل دانش که در معاونت تحقيقات و فناوري دانشگاه علوم پزشکي شهرکرد برگزار شد، پنج طرح پژوهشي از سوي پژوهشگران حوزه سلامت و درمان مطرح شد.
يکي از پژوهش‌ها بررسي تأثير مداخله حمايتي_آموزشي بر سطح استرس و تاب‌آوري بيماران مبتلا به سرطان کولورکنال در بخش‌هاي بيمارستان‌هاي آموزشي شهرکرد در سال ۱۴۰۳ بود که در ادامه دکتر محمد حيدري به آن پرداخت.
محمد حيدري در نشست خبري ترجمان و تبادل دانش با اشاره به اينکه موضوع بيماري سرطان در کشور و جهان در حال افزايش است، اظهار کرد: طبق آخرين آمار ابتلا به سرطان کولورکنال، ۱۵.۹ در هر ۱۰۰ هزار نفر ابتلاء هستند.
وي افزود: در بسياري از موارد بعد از آنکه بيماري به مراحل پيشرفته وارد شد، تشخيص داده مي‌شود.
اين پژوهشگر ادامه داد: در اين پژوهش سعي شده به روش‌هاي غيردارويي پرداخته شود، از همين رو يک گروه ۳۰ نفره از بيماران به عنوان گروه مداخله و يک گروه هم به عنوان کنترل انتخاب شد.
حيدري عنوان کرد: حدود چندين ماه طول کشيد تا اين افراد آموزش ببينند، سعي شد براي گروه مداخله ۶ جلسه برگزار شود که به دو قسمت مداخله آموزشي و مداخله حمايتي تقسيم شد.
وي خاطرنشان کرد: تمرکز در مداخله حمايتي بر خنده‌درماني و کاردرماني بود، در بخش کاردرماني با توجه به مشاروه‌هايي که انجام شد ساخت کاردستي، اوريگامي و… منظور شده بود، در بخش خنده درماني هم از پروتکل‌هايي که در اين زمينه وجود دارد استفاده شد.
اين پژوهشگر اضافه کرد: در هر جلسه‌اي که برگزار شد سعي گرديد خلاصه‌اي از جلسه قبل مطرح و تلاش شد تا آموزش‌ها به صورت گروهي در جايي خارج از بيمارستان مثل پارک و ... برگزار شود.
حيدري بيان کرد: زمان هر جلسه حدود ۴۵ دقيقه بود و محتوا فيلم‌برداري شد و در شبکه‌هاي اجتماعي براي افراد غايب يا کساني که مي‌خواستند محتوا در دسترس آن‌ها باشد، بارگذاري شد.
وي تاکيد کرد: در بخش مداخله آموزشي در خصوص بيماري، رژيم‌هايي غذايي و دارويي که بايد رعايت شود، روند درمان و… براي شرکت‌کنندگان توضيحاتي داده مي‌شد، همچنين قبل و بعد از مداخله پرسشنامه‌ها جمع‌آوري و تحليل شدند.
اين پژوهشگر تصريح کرد: تحليل پرسشنامه‌ها معنادار بود، در مداخلات سطح استرس و تنيدگي ادراک شده بيمار کاهش پيدا کرده بود و تاب‌آوري آنان افزايش داشت، يکي از مشکلاتي که در بيماران سرطاني وجود دارد، تاب‌آوري است، اين مسئله بسيار مورد تاکيد است که انسان‌ها بتوانند در برابر بحراني مثل بيماري سرطان تاب بياورند و روند درماني خود را ادامه دهند.
حيدري يادآور شد: اين پژوهش نشان داد که اقدامات غير دارويي مثل خنده‌درماني، کار درماني و افزايش اطلاعات در مورد بيماري کمک مي‌کند که مداخلات دارويي براي فرد بيمار کاهش پيدا کند و با مداخلات مکمل مي‌توان سير دارويي را کاهش دهيم.
وي اظهار داشت: بعد از آنکه سرطان رخ مي‌دهد همه به دنبال درمان دارويي هستند ولي با اقدامات مکمل و حمايتي مي‌توان بار بيماري، مصرف دارو، استرس و هزينه‌هاي تحميل شده به خانواده و جامعه را کاهش دهيم.
انتهاي خبر/1031ج