در حالي که مقامات آمريکا از «ممنوعيت حتي يک درصد غني‌سازي» سخن مي‌گويند، واقعيت آن است که واشنگتن نه با يک برنامه نظامي، بلکه با اراده ملت ايران براي پيشرفت علمي روبه‌روست؛ رويايي که بارها به کابوسي ناکام بدل شده است.
به گزارش خبرنگار سياسي شبکه اطلاع رساني راه دانا؛ در روزهايي که غرب بار ديگر به خيال خام خود سوداي مهار قدرت ايران را در سر مي‌پروراند، صحنه ديپلماسي جهاني شاهد يکي از صريح‌ترين و در عين حال بي‌پايه‌ترين اعترافات مقامات آمريکايي نسبت به برنامه هسته‌اي جمهوري اسلامي ايران بود؛ اعترافاتي که بيش از آنکه ناشي از قدرت باشد، نماد بارز استيصال و هراس ايالات متحده از پيشرفت علمي يک ملت مستقل است.
اظهارات «ويتکاف» مذاکره‌کننده ارشد دولت آمريکا مبني بر اينکه «ايران حتي حق غني سازي يک درصدي هم ندارد»، بار ديگر ماهيت غيرقابل اعتماد و زورگويانه آمريکايي‌ها را براي افکار عمومي جهان آشکار ساخت. اين سخنان نه يک موضع ديپلماتيک، که فرماني از موضع ارباب خطاب به ملت‌هاي جهان بود؛ فرماني که ايران اسلامي با پشتوانه قدرت علمي، ايمان ملي و تجربه‌اي بيش از چهل سال، هرگز زير بار آن نخواهد رفت.
رويکرد ضدحقوقي آمريکا نسبت به حق مسلم ايران در بهره‌مندي از چرخه صلح‌آميز هسته‌اي، مسئله‌اي جديد نيست؛ اما آنچه امروز اين مواضع را در نقطه اوج آشکار کرده، واقعيتي است که حتي کاخ سفيد نيز ديگر نمي‌تواند آن را پنهان کند: «ايران در مسير قدرت، توقف‌ناپذير است.»
در اين ميان وزيرخارجه امريکا نيز اظهار داشت که ايران هرگز نبايد سلاح هسته‌اي داشته باشد و ترجيح رئيس‌جمهور، چون او جنگ را دوست ندارد، اين است که اين هدف از طريق مذاکره صلح‌آميز به دست آيد.
اين اظهارات وزير خارجه آمريکا، که در امتداد سخنان ويتکاف تکرار شد، به‌وضوح نشان مي‌دهد که واشنگتن در مواجهه با اراده ملت ايران نه برنامه دارد، نه اميد؛ فقط هراس و تهديد.
زماني آمريکا از «توقف در ۲۰ درصد» سخن مي‌گفت، امروز به «حتي يک درصد هم نه» رسيده است؛ اين عقب‌نشيني‌هاي کلامي و بي‌منطق، به روشني نشان مي‌دهد که برنامه فشار حداکثري نه تنها شکست خورده، بلکه به بومرنگي تبديل شده که به سوي خود آنها بازگشته است.
در واکنش به اين گزافه‌گويي‌ها، عراقچي وزير امور خارجه کشورمان، با صراحت اعلام کرد: «غني‌سازي در ايران ادامه خواهد داشت و کسي نمي‌تواند ايران را از حق قانوني‌اش محروم کند».
به گفته عراقچي براي اطمينان‌دادن در مورد اينکه سلاح هسته‌اي توليد نمي‌کنيم، آماده‌ايم اما درخواست‌هاي غيرواقعي به نتيجه نمي‌رسد
در اين خصوص ابراهيم عزيزي، رئيس کميسيون امنيت ملي مجلس، با بيان اينکه «اگر مسير گفت‌وگو بر پايه نفي حقوق ملت باشد، ادامه آن اتلاف وقت است»، صريحاً اعلام کرد که وزارت خارجه بايد در برابر اين رويکرد بايستد؛ مجلس نيز با تمامي ظرفيت نظارتي خود، اين مسير را رصد خواهد کرد.
رضايي، سخنگوي کميسيون امنيت ملي مجلس نيز با زبان صريح‌تري گفت: «اگر مواضع ويتکاف، را موضع قطعي دولت آمريکا تلقي کنيم، ادامه مذاکرات بي‌معني و بي‌فايده است.»
اين سخنان بازتاب همان روحيه‌اي است که در ميدان‌هاي نبرد ديروز با آمريکا در خليج‌فارس و امروز در ميزهاي مذاکره دنبال مي‌شود: مقاومت، عزت و پيروزي.
کنگره آمريکا؛ وحشت از علم ايراني
همچنين در ادامه اين نمايش خنده‌دار از سردرگمي آمريکا، اين‌بار ۵۲ سناتور جمهوري‌خواه همراه با ۱۷۷ نماينده ديگر، در نامه‌اي مضحک مدعي شدند «ايران حتي در قالب سرمايه‌گذاري مشترک نيز نبايد غني‌سازي داشته باشد»!
اين موضع‌گيري عجيب، بيانگر هراس واقعي آمريکا از نه بمب، بلکه از "توان علمي مستقل" ايران است؛ چراکه جمهوري اسلامي، برخلاف بسياري از دولت‌هاي وابسته منطقه، ثابت کرده که مي‌تواند بدون وابستگي، چرخه کامل فناوري هسته‌اي را در داخل مرزهاي خود بومي‌سازي کند.
در ميان اين هياهو، يک نکته روشن‌تر از هميشه است: غني‌سازي، نه تنها خط قرمز نظام، بلکه سند هويت علمي و ملي ملت ايران است؛ همان‌طور که رهبر معظم انقلاب بارها تأکيد کرده‌اند، سلاح هسته‌اي جايي در دکترين دفاعي جمهوري اسلامي ندارد؛ اما دانش هسته‌اي حق مسلم ماست و ملت ايران از اين حق کوتاه نخواهد آمد.
تاريخ نشان داده هرجا که ايستاده‌ايم و مقاومت کرده‌ايم، پيروز شده‌ايم؛ و هرجا که عقب نشستيم، عقب‌نشيني‌هاي ديگر بر ما تحميل شد. اکنون زمان آن رسيده که دستگاه ديپلماسي کشور، با تکيه بر پشتوانه مردم و توان داخلي، به آمريکا صريحاً اعلام کند: دوره باج‌خواهي تمام شده است. ايران، امروز همان ايراني نيست که در لوزان و وين براي چند سانتريفيوژ چانه مي‌زد. امروز، ايران در اوج اقتدار ايستاده و چيزي براي باج دادن ندارد.
در نهايت؛ پيام ملت ايران روشن است: مسير گفت‌وگو اگر بر مبناي احترام متقابل باشد، درهايش باز است؛ اما اگر از زبان تهديد و تحقير باشد، کوچک‌ترين جايگاهي در سياست خارجي جمهوري اسلامي نخواهد داشت؛ بازي آمريکا با واژه‌ها و فشارها ديگر جواب نمي‌دهد. آنچه اکنون در برابر آمريکا ايستاده، ملتي است که در برابر تحريم‌ها خم نشد، شهيد داد، ايستاد و پيشرفت کرد.
و حال اين‌بار، توپ در زمين آمريکاست؛ يا به واقعيت قدرت ايران تن مي‌دهد، يا با شکست ديگري در کارنامه سياسي خود مواجه مي‌شود.