از زندگي ساده و بي‌آلايش روستايي و آرامش حاکم بر آن که بگذريم بايد بگوييم روستاها به‌عنوان قطب توليدکننده بزرگي در اقتصاد کشور مطرح مي‌باشند و توجه به اين ظرفيت، روستا مي‌تواند کشور را در تأمين محصولات کشاورزي، پروتئيني و لبني تا مرز خودکفايي برساند.
به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار به نقل از «
جهانبين نيوز»؛ اگر سيري در تاريخ داشته باشيم خواهيم ديد که زندگي شهري از روستاها آغاز شده است و سپس مراحل مدرنيته را طي کرده است.
از زندگي ساده و بي‌آلايش روستايي و آرامش حاکم بر آن که بگذريم بايد بگوييم روستاها به‌عنوان قطب توليدکننده بزرگي در اقتصاد کشور مطرح مي‌باشند و توجه به اين ظرفيت، روستا مي‌تواند کشور را در تأمين محصولات کشاورزي، پروتئيني و لبني تا مرز خودکفايي برساند.
چهارمحال و بختياري يکي از استان‌هاي روستايي کشور است که بيش از ۸۰۰ روستاي کوچک و بزرگ در آن وجود دارد و لردگان با دارا بودن بيش از ۳۵۰ روستا بزرگ‌ترين شهرستان روستايي اين استان بوده و اين بدان معنا است که اين استان ظرفيت بالايي براي توليد محصولات کشاورزي، لبني و دامي دارد.
اين درحالي است که نبايد از هنر روستانشينان در توليد صنايع دستي و کسب درآمد از اين راه غافل شد، بافت‌هاي داري، گليم، چوقا، حورجين، قالي، خاتم، سرمه دوزي و سياه چادر ازجمله صنايع دستي هستند که در اين استان و توسط سرانگشتان هنرمندان زمان روستايي توليد و عرضه مي‌شوند.
اما چهارمحال و بختياري به سبب آنکه مقصد عشاير در فصل بهار و تابستان است از ظرفيت توليد اين افراد هم بهرمند بوده و از توليدات دامي چون گوشت، شير، ماست، کشک و... مي‌تواند استفاده کند.
مسئولان با توجه به ظرفيت‌هاي و پتانسيل‌هاي اقتصادي روستاها و تأمين امکانات مورد نياز براي روستانشينان مي‌توانند از مهاجرت از روستاها جلوگيري کرده و به خودکفايي و تقويت اقتصاد کمک کنند.
اما متأسفانه در سال‌هاي گذشته شاهد بوديم که عدم توجه به تامين نيازهاي ساده مردم زحمت‌کش روستا چون تامين راه دسترسي، مدرسه، آب و برق و گاز و... سبب شده اين مردمان مجبور به ترک زادگاه خود شده و کارگري در شهرها يا روي آوردن به شغل‌هاي کاذب را به ماندن در خانه‌هاي خود ترجيح داده روستاها را ترک کرده و اين کارگاه‌هاي توليدي لبنيات، محصولات کشاورزي و باغي و صنايع دستي خالي از سکنه شود.