به گزارش
پايگاه خبري تحليلي پيرغار، ضربه‌هايي که در طول ماههاي اخير پيکره مقاومت را آزرده، مجالي براي تهاجمات شناختي و القاء خسارت انگاري مقاومت شده و بعضي جريانهاي رسانه اي داخلي و خارجي که دانسته و ندا نسته خط جبهه عبري- عربي- آمريکايي و انگليسي را دنبال مي کنند تا دلهاي وفادار را سست کنند و بر عزمهايي استوار ترک بيندازند.
لذا اجازه دهيد بدون اتلاف وقت و تعارفات به سر اصل مطلب برويم و بنا بر تخصص حرفه‌اي و آشنائي اجمالي با حوزه مقاومت به پاره هاي نکات اشاره داشته باشم.
با جمله‌اي از نيل پُستمن جامعه شناس و استاد دانشگاه نيويورک که خطر انهدام فرهنگهاي ميهني ناشي از لجام گسيختگي نظام رسانه اي را در آثارش فرياد مي زند.آغاز مي کنم. که در کتاب زندگي در عيش مردن در خوشي، مي گويد من ساختن افکار عمومي را بر ويرانه هاي حقايق توسط نظام مسلط جهاني هشدار مي دهم.
اولاً توجه کنيم که : ترک انداختن بر نگرشها و کژ کردن انديشه ها و منحرف ساختن بينشها با ارزيابيهاي غير منطقي و تکنيکهاي چند تباري عمليات رسانه اي مقدمه حملات نظامي و موشکي در کلان راهبردهاي نظام سلطه جهاني است. اين يک اصل محکمي است که انکار آن دورازعقل است.
بهتراست به چند نکته مهم ديگر هم توجه کنيم:
اولاً نگراني اينکه مبادا ايران مثل سوريه آماج حمله تروريستها شود از اين جهت که ترس حرکت آفرين است و موجب پيشگيري و اقدامات ناظر بر آمادگي و تدارک مقدمات لازم براي جلوگيري مي شود ترس حکيمانه و معقولي است .
ولي از جهت ترس شکننده و فرساينده که موجب درماندگي و نا اميدي و هولناکي شود بايد عرض کنم کساني که اينگونه دل مردم را خالي مي کنند حتماً يا پيشينه تاريخي و وسعت جغرافيائي و فرهنگ حماسي و غيرت و وفاداري ملي و مذهبي ما را نمي دانند يا عمداً از جائي مأموريتي يافته اند که فضاي نا اميدي و ترس و وحشت را بر جان توده ها حاکم کنند.
مقايسه کشور ما بر هر کشور ديگر در منطقه و جهان اصطلاحاً قياس مع الفارق است.
هم از حيث هويت تاريخي و هم از ابعاد فرهنگي و ملي و نگرشهاي مبتني بر ايران دوستي و ميهن پرستي و هم از جهت ساختار حکمراني و نظام سياسي و البته زيرساختها و امکانات نظامي و دفاعي.شواهد زنده تاريخي محسوس الان پيش روي ماست .
ما جنگ تحميلي را داريم که همين کشورهايي که الان با تجهيز تحرير الشام سوريه را محل تاخت و تاز قرار دادند حتي يک متر از خاک ما را نتوانستند بگيرند.
البته اين بدان معنا نيست که مغرور شويم. بايد بيشتر از هر زمان ديگري هوشيار باشيم و خودمات را از جهات مختلف آماده کنيم. ولي حتما هر گونه اقدام اونها خسارتهاي جبران ناپذيري برايشان خواند داشت . خود اونها هم اين را مي دانند.
ثانياً ً جوانان يک تبار شناسي و پيشه شناسي کوچولو انجام دهند .ببيندد القاء زيان و ضرر بودن مقاومت از کدام حنجره ها و ويترينهاي رسانه اي در شبکه هاي مجازي نمايه مي شود.
من توضيح نمي دهم که تو خود داني اگر زيرک و عاقل باشي.جرياني که راه رهايي را در تسليم بلا شرط به آمريکا مي دانسته و هميشه هم مواضعش عليه مردم کشو ر و امنيت و منافع ملي بوده الان کوس رسوايي مقاومت را سر داده. من سوال مشخصم اين است آيا جنبشهاي راديکال فمنيستي که تا کنون در مقابل کشتار بي امان زنان و کودکان غزه و لبنان گرفتار لکنت زبان بوده اند ،صلاحيت اظهار نظر در مورد جبهه مقاومت را دارند؟به نظر شما از اين به بعد موضع اين رسانه ها - که حقيقتا فيک نيوزند - در مقابل رفتارهاي وحشيانه گروهکهاي تروريستي با زنان و دختران سوري چه خواهد بود؟
مطلب سوم اينکه ما با دوعينک مي توانيم به حوادثي چند ماهه اخير در جبهه مقاونت نظري بيفکنيم. يک عينک آني نگر دوم عينک جرياني نگر. با نگاه آ ني جبهه مقاومت ضربات سهمناکي خورد. و پايه هاي اصيلي و رکيني را از دست دا د، که بسيار روشن است.
ولي د ر نگاه جرياني ، موضوع توطئه آمريکايي براي خاورميانه جديد براي افکار عمومي مردم منطقه و بخصوص ايران بيش از پيش روشن شد.
اينکه جنگ بر سر انرژي و دسترسي به گلوگاههاي اقتصادي و شاهراههاي استراتژيک جهاني است.
لذا در اين کلان راهبرد هزينه کرد ما در سوريه از مهمات و اولويتهاي امنيتي بوده که هو شمندانه مورد توجه سياستهاي کلان حکمراني در حوزه بين الملل قرار گرفته است.
بله دشمن سفاک هم با بکار گرفتن تمام قدرتش توانست موقتاً پيروزيهايي بدست بياورد.
به اعتقاد بنده در نگاه آني شايد پيروزي چشمگير و کلان باشد و لي در نگاه جرياني و سيال و از بالا و به قول معروف با نگاه پرنده ، اين دستاورد براي اردوگاه صهيونيستها و آمريکا کوتاه مدت و مقطعي خواهد بود و منطقه سو ر يه قتلگاه سربازان و امکاناتشان خواهد شد.
نکته آخر اينکه ما نبايد مغالطه مقصد انگاري نيمه راه مرتکب بشويم . به قول جناب اقبال لاهوري: گمان مبر که به پايان رسيد کار مغان،هزاران باده ناخورده در رگ تاک است.
پس من فکر مي کنم اينکه بعضيها ذوق زده دارند فاتحه مقاومت را مي خوانند . گرفتار شتابزدگي در قضاوت و اصطلاحاً استنباط اختياري شده اند بايد بگوييم چنان نماند ، چنين نيز نخواهد ماند
يوسفِ گم گشته بازآيد به کنعان، غم مخور کلبه احزان شَوَد روزي گلستان، غم مخور
اي دل غمديده، حالت بِه شود، دل بَد مکن وين سرِ شوريده باز آيد به سامان غم مخور
گر بهارِ عمر باشد باز بر تختِ چمن چتر گل در سر کَشي، اي مرغِ خوشخوان غم مخور
دورِ گردون گر دو روزي بر مرادِ ما نرفت دائماً يکسان نباشد حالِ دوران غم مخور
هان مَشو نوميد چون واقِف نِه‌اي از سِرِّ غيب باشد اندر پرده بازي‌هايِ پنهان غم مخور
اي دل اَر سيلِ فنا بنيادِ هستي بَرکَنَد چون تو را نوح است کشتيبان، ز طوفان غم مخور
در بيابان گر به شوقِ کعبه خواهي زد قدم سرزنش‌ها گر کُنَد خارِ مُغيلان غم مخور
گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعيد هيچ راهي نيست کآن را نيست پايان، غم مخور
حال ما در فُرقت جانان و اِبرامِ رقيب جمله مي‌داند خدايِ حالْ‌گردان غم مخور
حافظا در کُنجِ فقر و خلوتِ شب‌هايِ تار تا بُوَد وِردَت دعا و درس قرآن غم مخور
«دکتر مولوي استاد دانشگاه»