کرونا از خانه نشيني تا بي تابي براي ترک قرنطينه/ دور از هم باشيم تا براي هم بمانيم

به گزارش جهانبين نيوز؛ در روزگار عجيبي به سر مي بريم براي ماندن کنار هم بايد دور از هم باشيم.

با آمدن ويروس کرونا و با درگيري تعداد زيادي از مردم جهان به اين ويروس بي رحم همه چيز و همه ابعاد زندگي مردم تحت الشعاع قرار گرفت.

هر چه به گذشته مي نگرم هيچ چيز نمي توانست اينگونه مردم را از هم دور و سبک زندگيشان را عوض کند، اما اين ويروس وحشي بي منطق آمده تا همه مهماني ها، مراسمات، دور همي ها و همه ابعاد زندگي اجتماعي مردم را تغيير دهد.

پزشک ها بر ماندن در خانه براي قطع زنجيره انتقال کرونا سخن مي گويند و مردم شايد ديگر رمقي براي تحمل اين شرايط ندارند.

مدارس و دانشگاه هاي تعطيل و دورکاري کارمندان بيش از پيش وابسته مان کرده به استفاده از اينترنت و همين اعتياد به اينترنت سبب مي شود منزوي تر از قبل شويم.

اما لحظه اي به اين موضوع فکر کنيد که اگر با لجبازي هايمان در خانه نمانيم و با اين تفکر که " از بس جايي نرفتيم پوسيديم" از قرنطينه خارج شويم چه اتفاقي خواهد افتاد؟

شايد همين کودکي که از دستش به واسطه مدرسه نرفتن کفري هستيم در اثر ابتلا به کرونا از دست بدهيم روزهاي بدي رقم ميخورد براي مادري که خود را مقصر مي داند و فرزندش هم ديگر کنارش نيست، اما همچنان کرونا جولان مي دهد و بايد در خانه بماند انگار ثمره اين لجبازي فقط آسيب به خودش بوده، چون وضعيت تغييري نداشته است.

يا تصور کنيم فرزندي دلتنگ پدر و مادرش باشد بي آنکه فکر کند ناقل است، ديدار با پدر و مادر و ابتلاي آن ها به کرونا و شايد از دست دادنشان خسارت جبران ناپذيري است که چندين بار در جامعه نمونه آن ديده شده است.

ناقل کرونا بودم و همه خانواده ام را مبتلا کردم

مريم پورحسيني يکي از شهروندان شهرکردي است که به دليل اينکه ناقل کرونا بوده همه اعضاي خانواده اش را مبتلا کرده است وي ميگويد: اصلا تصور نمي کردم که کرونا دارم چون علامتي نداشتم.

پورحسيني به ابتلاي پدر و مادر و خواهرش به کرونا و شدت گرفتن بيماري پدر به دليل سن بالا اساره دارد و مي گويد: با وجود تذکر هاي شوهرم هفته دو روز به خانه پدرم رفت و آمد داشتم اما وقتي دليلي براي بيماري پدر و مادرم که فقط در خانه بودند شدم عذاب وجدان سختي داشتم.

او ادامه مي دهد: روزهاي سختي را پشت سر گذاشتم اما خدا نخواست که تا ابد اين عذاب وجدان برايم باقي بماند و فردي را از خانواده ام را از دست ندادم اما هيچگاه براي رنجي که به آنها تحميل کردم خودم را نمي بخشم.

از آنجايي که متخصصان بر اعتقاد هستند که بيشتر آمار ابتلا به کرونا مربوط به دورهمي هاي خانوادگي است پس لازم است بيشتر به اين موضوع دقت کنيم.

بيشتر از سه ماه است که خانواده ام را نديده ام

مرجان يکي از پرستاران بيمارستان شهرکرد در گفت و گو با خبرنگار ما از سختي کارش و استرسي که در اين شرايط برايش وجود دارد مي گويد.

او ادامه مي دهد: بيشتر از سه ماه است که خانواده ام را نديدم چون مي ترسم به کرونا مبتلا باشم در خانه هم براي حفظ جان فرزند و همسرم مجبور به استفاده از ماسک هستم.

اين پرستار رعايت نکات را براي سلامتي خود و خانواده اش مي داند و معتقد است روزهاي بعد از کرونا خانواده اي دارد که بتواند در کنارشان باشد.

از دورهمي هاي خانوادگي پرهيز کنيد

علي ابوطالبي يکي ديگر از شهروندان شهرکردي به ابتلاي خود به کرونا اشاره ميکند و مي گويد: وقتي به دکتر مراجعه کردم دکتر از ابتلاي من به يک سرماخوردگي ساده خبر داد اما از من خواست خودم را قرنطينه کنم و من بي توجه به اين حرف وي راهي خانه برادرم شدم.

او  ادامه مي دهد: اين بي توجهي من منجر به ابتلاي بيماري خانواده برادرم به کرونا شد و از آنجا بود که فهميدم حتي سرماخوردگي هاي ساده هم نياز به فرنطينه دارد.

به گزارش جهانبين نيوز؛ پس بهتر است حالا که شرايط ايجاب کرده و همه را خانه نشين، بيش از اين غر نزنيم و بمانيم در خانه تا عزيزانمان را از بلا دور نگه داريم، شايد اين ويروس رخت از زندگي مردم بر بندد و برود تا نفسي بکشيم...