به گزارش
جهانبين نيوز؛ نامش غلامرضا و شهرتش سليماني است ، متولد شهر فارسان از توابع استان چهارمحال وبختياري که در خانواده اي بي آلايش ، ساده و مذهبي و در همان سالي که حضرت امام خميني (ره) فرمود: سربازان من در گهواره ها هستند ديده به جهان گشود .
فرزند ارشد خانواده است وپس از او 5 برادر و دو خواهر پا به پهنه دنيا گذاشته اند، تحصيلات را در زادگاهش شروع کرد و در همان شهر در مقطع ديپلم فارغ التحصيل شد، در دوران خدمت پرفروغش در سپاه تحصيلات تکميلي را در دانشگاه فرماندهي و ستاد ادامه داد و اکنون نيز مراحل پاياني مقطع دکتري در رشته تاريخ را سپري مي کند.
در زمان تحصيلات و در سنين نوجواني قدم در راه مبارزه با طاغوت گذاشت و در يکي از روزهاي مبارزه وهنگامي که شعار ضد طاغوتي مرگ بر شاه سر مي داد توسط يکي از حاميان رژيم شاهنشاهي تعقيب و حتي براي مبارزه اش توسط آن شخص کتک خورد ، اما راه مبارزه را تا زمان پيروزي انقلاب اسلامي ادامه داد
در سال فارغ التحصيلي از دبيرستان و هم زمان با شروع جنگ در رشته دبيري تاريخ در دانشگاه يزد پذيرفته شد، اما غيرت و مردانگي راه او را عوض کرد، قدم در دانشگاه جنگ گذاشته و با قلم اسلحه رشادت هايش را بر قاموس زندگيش نگاشت.
نزديکان وخانواده اش مي گويند پس از شروع جنگ عمده وقت خود را در جبهه بود و هر از چند گاهي اوقات مرخصي محدود خود را در دانشگاه يزد مي گذراندو مدت هاي طولاني از خانواده و دوستان دور بود.
از روزهاي ابتدايي جنگ به عنوان رزمنده عادي در صحنه هاي حماسي دفاع مقدس حضور داشت و رفته رفته با بروز شايستگي ها وتوان مندي هاي فردي به عنوان فرمانده گروهان و فرمانده گردان ارتقاء يافت و در عمليات هاي متعددي از جمله عمليات غرور آفرين بيت المقدس و فتح خرمشهر حضور يافت.
از افتخار جانبازي هم برخوردار شد و سه بار از ناحيه گردن ، دست وپا وشکم مجروح شد ، اما هربار پس از بهبودي نسبي مجدداً فانسقه را محکم بست وآهنگ رزم را جانانه نواخت.
مدت حدود 80 ماه در صحنه هاي خونين دفاع مقدس حضور داشت و عاشقانه و خالصانه در برابر دشمن ايستادگي کرد.
از روزهاي ابتدايي جنگ تا سال 64 به عنوان بسيجي در جبهه حضور داشت و با اينکه دبير بود و تعهد خدمت در آموزش و پرورش داشت اما به عشق جهاد از خدمت در دولت منصرف و به صورت رسمي به سپاه پيوست و جرقه اوليه تشکيل سپاه وبسيج در شهرستان فارسان به همت او ايجاد شد.
در سازماندهي نوجوانان و جوانان براي اعزام به جبهه ها نيز نقش قابل توجهي داشت و علاوه بر حضور فيزيکي در جنگ ، مشوق ديگران براي دفاع از کشور بود و جوانان زيادي با تشويق و راهنمايي او قدم در ميدان مبارزه نهادند.
پس از پايان جنگ از حدود سال ۶۷ در جرگه اولين فرماندهان تيپ مقدس ۴۴ حضرت قمربني هاشم(ع) در استان چهارمحال وبختياري بود که به دليل برخورداري از سابقه رزمي و نظامي قابل قبول و کارنامه درخشان در مسئوليت هاي متعدد و دارا بودن تحصيلات عاليه دانشگاهي به اخذ درجه سرتيپ دومي مفتخر گرديد و در اين مسئوليت در ايجاد امنيت در مناطق غرب کشور در منطقه کردستان نيز حضوري مقتدرانه و تاثير گذار داشت.
يکي از اعضاي خانواده او مي گويد : آن قدر محجوب بود که حتي اعضاي خانواده او نيز از درجه سرداري او اطلاعي نداشتند، روزي يکي از همرزمانش با منزل تماس مي گيرد و از برادرش مي پرسد سردار تشريف دارند؟برادرش در جواب مي گويد اشتباه گرفته اي! تا سه بار تماس گرفته مي شود و دفعه سوم شخص تماس گيرنده متوجه مي شود که عنوان سرداري در اين خانواده مطرح نشده است . در نهايت مي گويد باحاج غلامرضا کار دارم و تازه آن موقع اعضاي خانواده متوجه مي شوند که موضوع چيست؟!
پس از اتمام دوران مسئوليت در چهارمحال وبختياري به صورت همزمان به فرماندهي منطقه مقاومت استان لرستان و تيپ حضرت ابوالفضل اين استان منصوب مي شود و در غائله اي که با تحريک و فتنه انگيزي ضد انقلاب در آن منطقه ايجاد مي شود با مديريت عالي و فرماندهي دقيق بدون هيچ تنش وخونريزي ، مسئاله را به پايان مي رساند.
پس از خاتمه دوران مسئوليت در لرستان، استان فارس مقصد بعدي او مي شود و در پايان مسئوليت در لشکر فجر شيراز، سکان هدايت اين لشکر را به سردار غيب پرور مي سپارد و خود عازم استان کرمان و فرمانده لشکر ۴۱ ثارالله آن استان و جنوب شرق کشور مي شود که در مباحث مختلف رزمي و نظامي به موفقيت هاي چشمگيري دست مي يابد.
پس از اتمام مسئوليت در جنوب شرق کشور، لشکر مقدس 14 امام حسين (ع) اصفهان سنگر بعدي سردار مي شود تا سال 87 که با تشکيل سپاه هاي استاني به عنوان اولين فرمانده سپاه صاحب الزمان (عج) استان اصفهان منصوب مي شود.
چند سال از خدمت او در اصفهان مي گذرد که همسرش مبتلا به بيماري صعب العلاج از ناحيه گوارش وکبد مي شود و سردار که مرد مبارز روزهاي سخت است اين بار مشغول مداواي همسر خود مي شود .
دراين سالهايي که همسرش با بيماري دست وپنجه نرم مي کند پيشنهاد مسئوليت هاي مهم و مختلف را به خاطر شرايط سخت خانوادگي و بيماري خاص همسرش رد مي کند.
تقدير روزگار براين بود تا پس از امتحاني سخت در اين آزمون تسليم مشيت الهي شود و پرونده زندگي او با همسري که در کسوت معلمي به جامعه خدمت مي کرد و پشتيبان واقعي سردار در شرايط سخت غربت بود بسته شود و فراق همسر که بنا به روايت نزديکان، هيچ گاه از شرايط سخت شهر به شهر گشتن شکوه نکرد، غمي فراخ بر دل اين فرمانده عزيز باشد.
از ويژگيهاي بارز او توجه به همنوعان است که هيچ گاه درجه، مقام و مسئوليت او را در غرور و تکبر غرق نکرد و روحيه مردم داري، تعامل با مردم، تلاش در حل مشکلات مردم و مراجعين توجه به استفاده منطقي و دقيق از بيت المال و عدم استفاده از موقعيت شغلي براي خود و نزديکان از صفات بارز اين فرمانده دلاور و مردي است که بدون هيچ تشريفاتي در دسترس مردم است و با حضور ميداني، فيزيکي و جهادي در انجام ماموريت هاي کاري و حل مشکلات عمومي مي کوشد.
همرزمان و نزديکان او چند عامل را باعث موفقيت و پيشرفتش مي دانند اينکه همسري فداکار و مومنه همراه او بود، ديگر اين که تعلقي به دنيا ندارد و براي امور دنيوي ارزشي قائل نيست، به خدا توکل دارد و منافع عمومي بر منافع شخصي او ارجحيت دارد، در انجام کار به مديريت کارتابلي اعتقاد ندارد و حضور جهادي را عامل پيشرفت کار مي داند. به ظرفيت هاي نهفته در دل بسيج اعتقاد خاص و ويژه اي دارد و معتقد است بايد از ظرفيت بسيج براي اهداف انقلاب اسلامي و مردم ياري استفاده کرد.
او اينک با کوله باري از تجربه موفق در انجام رسالت پاسداري و پشت سر گذاشتن ماموريت ها با کارنامه اي درخشان پس از آنکه با حکم مقام معظم فرماندهي کل قوا به درجه سرتيپي ارتقاء يافت ، طي حکم انتصابي از طرف مقام معظم رهبري به سمت رئيس جديد سازمان بسيج مستضعفين کشور منصوب شد، انتصابي که حتي نزديکان ، پدر ومادر او از آن بي اطلاع بودند و از طريق رسانه ها دريافتند که فرزند ولايي ، انقلابي و جهادي آنان سکان هدايت بسيج کشور را در دست گرفته است.