نشريه کارگزاران نوشت دولت اختلاف با علما و مراجع در قم را جدي نمي‌گيرند اما علما اين موضوع را جدي مي‌گيرند.
«صدا» نوشت: شکاف؛ ميان دولت روحاني با قم رفته رفته زياد مي‌شود. اتفاقي که خروجي آن قطعا به نفع دولت نيست. اتفاقات اخير (خصوصا در حوزه وزارت ارشاد) به محلي براي اختلاف ميان دولت يازدهم و پايگاه‌ها و شهرهاي مذهبي کشور بدل شده است. اگر جرقه اوليه اين شکاف (حداقل در ماه‌هاي اخير) از مشهد کليد خورد، حالا قطار اعتراض به قم رسيده است. پيشتر و در عصر اصلاحات، اين قم بود که پايگاه اصلي مخالفت علما و اقشار مذهبي، عليه دولت را تشکيل مي‌داد. اما اين روزها مشهد از قم سبقت گرفته است. با اين حال، همچنان قم پايگاه مهمي است که مخالفت‌هايش با سياست‌ها و اقدامات هر دولتي مي‌تواند تاثيرگذاري عميق‌تري داشته باشد.
انتقادات اخير آيت‌الله يزدي به دولت در حوزه وزارت ارشاد، شکاف ميان دولت و علماي قم را بيشتر آشکار کرد. اگرچه زمزمه‌هاي اين شکاف را پيشتر از آن نيز شنيده بوديم. جايي که خبر نامه جامعه مدرسين حوزه علميه قم به روحاني فاش شده بود. نامه‌اي که علما در خرداد ماه امسال براي روحاني نوشته بودند، بعدها گفته شد که سفر نهاونديان به قم به منظور پاسخگويي به اين نامه تدارک ديده شده بود.
اين گزارش مي‌افزايد: فاصله ميان «قم» و «پاستور» در اين روزها در ماجراي برگزاري يک مراسم همخواني در شهر قم به اوج خود رسيده است. مهم‌ترين محمل مخالفت روحانيون ساکن قم به دولت، به وزارت ارشاد باز مي‌گردد.
صدا مي‌نويسد: علما عموما در ماجراي پرونده هسته‌اي کمک کردند و دست‌کم مخالفت‌هاي صريحي را شاهد نبوديم. اين در حالي بود که يک ماه بعد از سفر اواخر سال 93 روحاني به قم، توافقنامه سياسي لوزان انجام شد. توافقي که مبناي توافق نهايي در تيرماه سال بعد بود.
«صدا» ادامه مي‌دهد: بعد از روي کار آمدن دولت روحاني، اولين خيز علما عليه سياست‌هاي فرهنگي دولت را در آبان ماه سال 92 شاهد بوديم. جايي که روزنامه بهار مقاله علي‌اصغر غروي، از اعضاي نهضت آزادي، با عنوان «امام؛ پيشواي سياسي يا الگوي ايماني؟» را منتشر کرد. اما دولت و وزارت ارشاد توانست از آن ماجرا به سلامت خارج شود. با اين حال، بيشترين اجماع عليه مسائل فرهنگي را علماي قم در مورد ماجراي اعطاي مجوز تک‌خواني زنان داشتند که در آن جريان آيات عظام صافي گلپايگاني، مکارم شيرازي، نوري همداني، علوي گرگاني، يزدي و طيف زيادي از روحانيون قم و مشهد صريحا در مورد آن موضع‌گيري کردند و ماجرا تا مطرح شدن استيضاح وزير ارشاد پيش رفت. اما دولت در نهايت توانست اين انتقادات را دريافت و مديريت کند.
اين گزارش خاطرنشان مي‌کند: آنچه مشخص است، اين است که قم سال‌هاست ديگر عرصه علماي ميانه‌رو[!؟] نيست. دو سر طيف در قم شکل گرفته‌اند. يک سر طيف آيت‌الله مصباح يزدي و شاگردان او و طلابي که مدل اعتراضات ايشان به مسائل سياسي را مي‌پسندند. طيف ديگر علمايي هستند که حتي‌الامکان سعي مي‌کنند وارد مسائل سياسي نشوند. به طور طبيعي نيز روحانيوني که بيشتر از ديگران سياسي بوده و در سياست‌ورزي و انتقاد تندتر هستند، عرصه را از ديگران ربوده‌اند. براي اين طيف سبک مخالفت با دولت‌ها شيوه خاص و يکساني دارد. در اين مسير فرقي برايشان ميان دولت روحاني و احمدي‌نژاد نيست. آنها اگرچه در ابتدا حامي تمام‌قد دولت احمدي‌نژاد بودند، اما بعد از آنکه با احمدي‌نژاد به مشکل برخورد کردند، تندترين شيوه را براي اعلام مخالفت خود با او برگزيدند، تا جايي که آيت‌الله مصباح نسبت به جريان پيراموني احمدي‌نژاد حرف‌هايي زد که حتي اصلاح‌طلبان نيز آن‌گونه انتقاد نکرده بودند. در پي انتقادهاي اخير هم، به نظر مي‌رسد دولت تلاش مي‌کند اين شکاف را بدون رويارويي مستقيم مديريت کرده و از آن عبور کند. هرچند خود دولت به خوبي مي‌داند که ضعف وزارت ارشاد در ماجراي برگزاري کنسرت در مشهد موجب شد تا دامنه اين اعتراض به قم نيز کشيده شود. با اين حال، سخنگوي دولت طوري حرف مي‌زند که گويي دولت نياز نمي‌بيند در اين مقوله وارد چالش علني شود. چرا که آن را انتخاباتي مي‌بيند. نوبخت در اين‌باره در نشست خبري خود پس از انتقادهاي آيت‌الله يزدي گفت: «دولت به شدت پرهيز دارد که در اين ايام تمرکز و صرف انرژي را به مباحث اين‌چنيني معطوف کند، زيرا سريال اين واکنش‌ها تا انتخابات 96 ادامه خواهد داشت.»
از حرف‌هاي سخنگوي دولت و اتفاقات اخير اين نتيجه برمي‌آيد که دولت قصد ندارد در مدت زمان باقيمانده تا انتخابات اختلاف علما را چندان جدي بگيرد و از آنها پايگاهي قوي در مخالفت با روحاني در انتخابات پيش رو بسازد.
اين مسئله اما در طرف ديگر جدي‌تر از چيزي است که دولت تصور مي‌کند.
lkfu: