پر بازدیدترین
خبر های ورزشی
آمار سایت
امروز
-1
دیروز
-1
هفته
-1
ماه
-1
کل
-1
 
کد مطلب: 204451
طرح آتش‌بس و سناريوهاي پيش‌رو؛
چرا آمريکايي‌ها با طرح پوتين در سوريه موافقت کردند/ ماجراي تير خلاص پادشاه اردن به عربستان و ترکيه چه بود؟
تاریخ انتشار : 1394/12/09 23:37:52
نمایش : 1303
توافقات روسيه با اردن برسر پرونده سوريه به مثابه تير خلاصي بود که بر پيکره بحران ورود نظامي ترکيه و عربستان سعودي به سوريه زده شد. ترک ها و سعودي ها در کمال ناباوري مشاهده کردند که چگونه امان به عنوان يکي از طرف هاي هم پيمانان به آنها پشت کرد.

به گزارش شبکه اطلاع رساني راه دانا؛ به نقل از مشرق؛ پس از نشست مشهور چهار جانبه وين در اواخر اکتبر گذشته بين آمريکا – ترکيه – عربستان و روسيه و همچنين چند روز پيش از برگزاري نشست وين 1، «جان کري»، وزير خارجه آمريکا در مصاحبه اي خبري از «راهکار جديدي براي حل بحران سوريه» خبر داد، اما در آن زمان از هرگونه توضيح درباره اين راهکار امتناع کرد.

براساس آن اظهارات و تصريحات طرف هاي ديگر شرکت کننده در نشست ها و مذاکرات حل بحران سوريه، برداشت شد که مسکو طرحي سه مرحله اي براي حل بحران سوريه به طرف هاي شرکت کننده در اين نشست ها ارائه داده که شامل «تقسيم و طيف بندي گروه هاي تروريستي»، «غلبه بر آنها» و «آغاز روند سياسي با نظارت طرف هاي بين المللي» براي حل بحران سوريه و بازگرداندن امنيت و استقرار به اين کشور مي شود.

تحولاتي که پرونده سوريه در روزهاي اخير شاهد آن بوده و به موجب آن واشنگتن و مسکو اعلام کردند که به راهبرد مشترکي براي دستيابي به «آتش‌بس» دست يافته و معارضان سوري خارج نشين نيز با آن موافق هستند، مي تواند، به نوعي اجراي مرحله اول از طرح سه مرحله اي روسيه براي حل بحران سوريه عنوان شود.

اگرچه ورود بحران سوريه به اين مرحله موضوعي بسيار مهم شمرده مي شود، اما مهم تر از آن توافقات به عمل آمده در اين راستاست که رهاورد آن صف آرايي راهبردي طرف هاي تاثيرگذار بر بحران را درپي دارد.


بندهاي توافق

يک: پايين کشيدن فتيله جنگ سراسري

بي ترديد يکي از مهمترين رهاوردهاي اين توافق پايين کشيدن فتيله جنگ سراسري در سوريه است که در صورت عدم اقدام در اين راستا مي تواند، به جنگي جهاني مبدل شود و مسکو درباره وقوع آن پس از تهديدات پوشالي ترکيه و عربستان سعودي مبني بر اعزام نيروي پياده نظام به سوريه هشدار داد.
 

چرا آمريکايي‌ها با طرح پوتين در سوريه موافقت کردند/ ماجراي تير خلاص پادشاه اردن به عربستان و ترکيه چه بود؟/ ادامه عمليات‌هاي نظامي در 85 درصد مناطق

دو: غلبه بر گروه ها و جريان هاي تروريستي تکفيري تندرو
تا پيش از اعلام بندهاي اين توافق يکي از مهمترين چالش هاي پيش روي حل بحران سوريه طيف بندي و تقسيم گروه هاي مسلح تروريستي فعال در اين کشور بود.
 
در برهه اي زماني خاصي از اردن خواسته شد تا با تهيه فهرستي مسئوليت تقسيم و طبقه بندي اين گروه ها البته از منظر و ديدگاه واشنگتن را برعهده گيرد و بر اين اساس گروه هاي تروريستي فعال در سوريه به دو بخش اصلي ميانه رو و تندرو طبقه بندي شدند.

اما اين تقسيم بندي به دليل وجود اختلاف نظر درباره آن و تاکيد روس ها مبني بر عدم پذيرش اين طبقه بندي و ادامه مبارزه با تروريسم تا ريشه کن سازي آن در سوريه عملا با شکست مواجه شد.

با شکست اين طرح واشنگتن زنگ خطر را براي گروه هاي تروريستي مورد حمايتش به صدا درآورد و از آنها خواست، با پايبندي به تمام مندرجات توافق خود را از تيررس حملات جنگنده هاي روسي و پياده نظام ارتش سوريه نجات دهند، چون در غير اين صورت با آنها همچون گروه هاي تروريستي تکفيري «داعش» و «جبهه النصره» تعامل خواهد شد.
 
صرف نظر از تلاش واشنگتن براي نجات دادن گروه هاي تروريستي مورد حمايتش از حملات روس ها و ارتش سوريه، اين اقدام را مي توان به نوعي تلاش کاخ سفيد براي فراهم کردن زمينه تشکيل نيروي نظامي منسجم و يکپارچه تحت عنوان «ارتش جديد سوريه» از يک سو و از سوي ديگر، از بين بردن فشارهاي بين المللي و منطقه اي بر گروه هاي تروريستي مورد حمايت آمريکا به شمار آورد.

بايد توجه داشت، تشکيل اين نيروي نظامي به آمريکا امکان خواهد داد، منسجم تر و قدرتمندتر به رويارويي ارتش سوريه در جبهه هاي مختلف عملياتي برود و نوار پيروزي هاي ميداني دمشق را قيچي کند.

در اين حالت واشنگتن مي تواند، اميدوار باشد که خواسته ها و مطالبات خود را به دمشق تحميل و نظام سوريه را به پذيرش توافق سياسي مد نظرش وادار کند. در اين بين اگر خواسته هاي واشنگتن توسط دمشق رد و همچون گذشته تعيين سرنوشت بحران به عرصه ميداني سپرده شود، آمريکايي ها با نيروي نظامي جديد خود وارد ميدان خواهند شد و تلاش خواهند کرد، با تاثيرگذاري بر روند جنگ در سوريه معادلات حاکم بر ميدان را به سود خود تغيير دهند.

سه: تغيير معادلات و نقشه هاي ميداني
يکي از مهمترين نتايج برقراري آتش بس درسوريه به ويژه اگر با موفقيت همراه شود و به تبع آن مدت زمان آتش بس تمديد گردد، تغيير معادلات کنوني حاکم بر ميدان و ترسيم مجدد نقشه هاي ميداني است.

در واقع تمديد آتش بس را بايد به ورود مستقيم به مرحله دوم طرح روسيه ترجمه کرد که «غلبه بر گروه هاي تروريستي مسلح» با هدف «ريشه کن سازي تروريسم در سوريه» را دربرمي گيرد.

افزايش و تشديد عمليات نظامي در کنار از پيش رو برداشته شدن مرزبندي هاي جغرافيايي حاکم بر جبهه هاي عملياتي و ميدان هاي نبرد به ويژه مناطق تحت سيطره گروه هاي مسلح، آن هم بدون پذيرش هرگونه پيش شرط، از جمله تقسيم بندي و طيف بندي گروه هاي تروريستي به ميانه رو و تندرو، به معناي موفقيت مسکو در از بين بردن مرزبندي هاي جغرافيايي ميدان هاي نبرد و تغيير معادلات حاکم بر جبهه هاي عملياتي به سود دمشق و هم پيمانانش است.
چرا آمريکايي‌ها با طرح پوتين در سوريه موافقت کردند/ ماجراي تير خلاص پادشاه اردن به عربستان و ترکيه چه بود؟/ ادامه عمليات‌هاي نظامي در 85 درصد مناطق

نگاهي به اوضاع مسکو و دمشق در آستانه آتش بس

روس ها در حالي در خصوص طرح آتش بس در سوريه با آمريکايي ها به توافق رسيدند که از زمان ورود به عرصه ميداني سوريه موفق شدند، اهداف عالي مورد نظر خود را محقق کنند.

مهمترين و بزرگترين دستاورد روس در سوريه، پايان دادن به اقدامات خارجي جهت براندازي نظام در اين کشور و تاکيد مجدد بر اين نکته بود که هرگونه تغيير نظام در سوريه بايد به خواست و اراده مردم اين کشور باشد و اين نه تنها موفقيتي بزرگ براي مسکو بود، بلکه پيروزي مهمي براي دمشق نيز شمرده مي شد که به اين طريق اقتدار نظام و استمرار حيات آن را به رخ دشمنان مي کشيد.

آنچه اين موفقيت را پر رنگ تر کرد و به نوعي خشم و عصبانيت غرب از دمشق و هم پيمانانش را به دنبال داشت، صدور فرمان 63 «بشار اسد»، رئيس جمهوري سوريه مبني بر اعلام تاريخ برگزاري انتخابات جديد پارلماني در اين کشور بود که به موجب فرمان اسد، 13 آوريل آينده مقرر شده است.

اقدام بشار اسد در تعيين موعد برگزاري اين انتخابات که دومين دوره انتخابات پارلماني سوريه از زمان آغاز بحران سوريه در مارس 2011 ميلادي تاکنون شمرده مي شود، نشانه‌ اي ديگر بر تلاش ‌هاي نظام سوريه براي تحقق مطالبات مردمي و در عين حال نشانه ‌اي بر ماهيت دموکراتيک نظام سوريه است.

نکته بسيار مهم آنکه دستاوردهاي ارتش سوريه در برابر گروه هاي تروريستي و دشمنان سوريه است که چنان فضاي امني را در اين کشور ايجاد کرده که به دولتمردان اين کشور اين امکان را مي دهد تا قاطعانه زمان انتخابات را مشخص و اعلام ‌کنند.

در واقع بايد گفت، اين انتخابات آزموني براي کشورهاي غربي است که ادعاي رويکرد دمکراتيک دارند. آنها اگر واقعا به دنبال دموکراسي هستند، بايد به حمايت از تروريسم پايان داده و به سوريه در تکميل روند برقراري امنيت و برگزاري انتخابات کمک کنند.

هدف مهم ديگري که روس ها طي حضور نظامي خود در عرصه ميداني سوريه محقق کردند، وارد آوردن ضربات مهلک به گروه هاي تروريستي در مدت زماني بسيار کوتاه تر از آنچه آمريکايي ها در قالب تشکيل «ائتلاف بين المللي مبارزه با داعش» آن را در سوريه و عراق کليد زده بودند.

اين موفقيت نظامي را بايد به نوعي به رخ کشيدن قدرت و توانايي نظامي روسيه مقابل آمريکا تلقي کرد و در اين بين توافق مسکو - واشنگتن برسر برقراري آتش بس، علي رغم تمام شک و ترديدهاي موجود درباره کارآمدي و موفقيت آن، نوعي پايان دادن به يکه تازي آمريکا در عرصه تصميم گيري هاي بين المللي است.
چرا آمريکايي‌ها با طرح پوتين در سوريه موافقت کردند/ ماجراي تير خلاص پادشاه اردن به عربستان و ترکيه چه بود؟/ ادامه عمليات‌هاي نظامي در 85 درصد مناطق/ اماده انتشار
 
نگاهي به اوضاع واشنگتن و متحدانش در آستانه آتش بس

همانگونه که گفته شد، توافق آمريکا و روسيه برسر آتش بس در سوريه را مي توان آغاز مرحله اي جديد در عرصه بين المللي شمرد، مرحله اي که در آن آمريکايي ها تصميمات عرصه بين الملل را اتخاذ نخواهند کرد.

آنچه کارشناسان و صاحبنظران را به اين نتيجه سوق داده است، مجبور شدن واشنگتن به پذيرش بسياري از حقايق ناديده گرفته شده در پرونده سوريه و معادلات جديد حاکم بر عرصه ميداني است که با خواست و اراده کاخ سفيد در تعارض و تناقض است.

دستاوردهاي ميداني ارتش سوريه و متحدانش و به دنبال آن تغيير موازنه قوا و معادلات ميداني به سود دمشق و مسکو و محور مقاومت، آمريکايي ها را وادار به پذيرش طرح آتش بس کرد.

در واقع يکي از اهداف آمريکا در پذيرش آتش بس ترميم و ترتيب صفوف گروه هاي تروريستي و بازنگري در ترکيب و ساختار آنهاست، به همين دليل تمام پتانسيل آمريکايي ها در کنفرانس «مونيخ» بر جلب رضايت و موافقت دمشق و مسکو و طرف هاي تاثيرگذار بر بحران سوريه جهت توقف تمام عمليات هاي نظامي و برقراري آتش بس در سوريه متمرکز شد تا معادلات و نقشه هاي ميداني بيش از اين به زيان آمريکايي ها تغيير نکند.

اين موضوعي نبود که از نگاه دمشق و مسکو دور مانده باشد، به همين دليل آنها بر توافقي تاکيد کردند که در آن قيد و بندي بر عمليات نظامي روسيه و ارتش سوريه در پروسه مبارزه با تروريسم وضع نکرده باشد و اين عمليات همچون گذشته بدون قائل شدن هرگونه تبعيض و تمايزي بين گروه هاي مسلح ادامه يابد.


چرا آمريکايي‌ها با طرح پوتين در سوريه موافقت کردند/ ماجراي تير خلاص پادشاه اردن به عربستان و ترکيه چه بود؟/ ادامه عمليات‌هاي نظامي در 85 درصد مناطق/ اماده انتشارچرايي پافشاري مسکو و دمشق بر ادامه عمليات نظامي

نتايج کنفرانس مونيخ شکستي تلخ و بزرگ براي آمريکا و هم پيمانانش در پرونده سوريه در عرصه سياسي رقم زد، چون خواسته مسکو و دمشق در خصوص ادامه پروسه مبارزه با تروريسم که با موفقيت بسيار نيز در ماه هاي اخير همراه بود، نابجا و ناحق نشان نمي دادند.

در اين شرايط مخالفت آمريکايي ها با خواست مسکو و دمشق، اين کشور را بيش از پيش متهم به حمايت از گروه هاي تروريستي مي کرد و موافقت با اين خواسته ها نيز به معناي نابودي و فناي مزدوران واشنگتن در سوريه بود.

به اين ترتيب براي حفظ باقي مانده اعتبار و حيثيت بين المللي خود، واشنگتن به خواسته هاي مسکو و دمشق تن داد، اما تلاش کرد، عمليات نظامي طي آتش بس عليه گروه هاي تروريستي مانند داعش و النصره ادامه يابد که 85 درصد از مناطق تحت تصرف گروه هاي مسلح در سوريه را شامل مي شد.

لذا آنچه هم اکنون در سوريه جاري است و درباره آن توافق شده، را نبايد «آتش بس» شمرد، بلکه بايد آن را «توقف اقدامات خصمانه» خواند، چون آتش بس بين طرف هايي برقرار مي شود که موجوديت نظامي آنها به رسميت شناخته شده باشد، مانند ارتش و نيروهاي مسلح کشورها، لذا پذيرش آتش بس توسط دمشق و مسکو به معناي به رسميت شناختن گروه هاي تروريستي مسلح مورد حمايت آمريکا در سوريه و اعتراف ضمني به محق بودن آنها بر مناطق تحت تصرف اشان بود و اين يکي از مهمترين اهداف نهفته در بطن پافشاري آمريکا بر برقراري آتش بس در سوريه بود که از نگاه بسياري از ناظران و تحليلگران دور مانده و ناديده گرفته شده بود.

بنابراين آنچه در کنفرانس مونيخ مورد توافق آمريکا و روسيه قرار گرفت، نه آتش بس، بلکه توقف اقدامات خصمانه در سوريه بود و با پذيرش آن توسط واشنگتن محور دشمنان سوريه در عمل نشان دادند، شکست در عرصه سياسي در کنار عرصه ميداني را پذيرفته اند.


تصميم جنون آميز ترکيه و عربستان جهت ورود نظامي به سوريه

تن دادن آمريکا به شکست سياسي در کنار شکست ميداني، رياض و آنکارا را به مرز جنون رساند، به همين دليل به محض پايان کنفرانس مونيخ از قصد خود مبني بر ورود نظامي به ميدان سوريه خبر دادند.

در حالي که ترک ها و سعودي ها بي محابا از ورود نظامي به ميدان سوريه سخن مي گفتند و نشان مي دادند که تدارک لازم براي اين امر را اتخاذ مي کنند، واشنگتن و ناتو که از بازتاب هاي خطرناک چنين ريسکي به خوبي آگاه بودند، ضمن اعلام مخالفت خود با اين اقدام صراحتا عدم حمايت خود از آنکارا و رياض را اعلام کردند.


تير خلاص اردن

در گير و دار تهديدات سعودي ها مبني بر حضور نظامي در سوريه با اعزام 100 هزار نيروي نظامي به اين کشور، اردن تير خلاص را بر پيکره رياض شليک کرد و از توافقات خود با روسيه در خصوص پرونده سوريه خبر داد.

سعودي ها که اردن را پل انتقال نظاميان خود به سوريه به شمار آورده بودند، در کمال ناباوري شاهد پشت کردن امان به آنان شدند تا با مسکو بر سر ايجاد يک مرکز هماهنگي در امان براي به اشتراک گذاري اطلاعات مورد نياز جهت عمليات نظامي عليه گروه هاي تروريستي به توافق برسد.

بر اساس توافق عبدالله دوم، پادشاه اردن با ولاديمير پوتين، رئيس جمهور روسيه، ارتش‌ هاي دو کشور توافق کردند، اقدامات خود از جمله ماموريت‌ هاي جنگنده هاي خود را بر فراز سوريه هماهنگ کنند.

با روي گرداني اردن و واکنش تند عراق مبني بر اينکه هيچ گاه اجازه استفاده عربستان سعودي از خاک اين کشور براي انتقال نظاميانش به سوريه را نخواهد داد، براي رياض که همچنان بر حضور نظامي در سوريه تاکيد داشت، يک گزينه بيشتر روي ميز باقي نمي ماند و آن ترکيه و استفاده از مرزهاي مشترکش با سوريه بود.

اما زمان بر بودن گزينه ترکيه و در عين حال هزينه بر بودن آن، در برهه اي که ارتش سوريه با کمک نيروي هوايي روسيه هر روز پيروزي جديدي را در جبهه عملياتي شمال اين کشور رقم مي زدند، سعودي ها را به بازنگري در تهديداتشان واداشت و در اولين گام رياض را وادار کرد تا شمار نظاميان خود را از 100 هزار نفر به نيروهاي ويژه کاهش دهد که بالطبع فراتر از چند هزار نظامي نخواهد بود.

ادعاي عربستان و ترکيه مبني بر حضور نظامي در عرصه ميداني سوريه صرف نظر از مضحک بودن، سوالات مهمي را براي افکار عمومي جامعه بين المللي مطرح کرد، از جمله اينکه ترک ها و سعودي ها در صدد مبارزه با چه طرفي در سوريه هستند؟

پاسخ اين سوال به اندازه سوال مهم بود. در اين ترديد وجود نداشت که گروه هاي تروريستي هيچ گاه طرف مبارزه عربستان سعودي و ترکيه نخواهند بود، چون اگر آنکارا و رياض درصدد مبارزه با اين گروه هاي بودند، طي پنج سال بحران سوريه هيچ گاه از آنها حمايت نمي کردند، حتي اگر هم چنين قصد و نيتي وجود داشت، اين ورود نظامي مي بايست با موافقت و تاييد دمشق صورت گيرد.

 بنابراين هدف اصلي سعودي ها و ترک ها نظام سوريه و براندازي آن بود که پنج سال هرآنچه براي تحقق هدف زدند، به درب بسته خوردند. در چنين شرايطي ورود نظامي اين دو کشور به سوريه مصداق تجاوز و نقض تماميت ارضي سوريه و اشغال نظامي آن شمرده مي شد که قوانين و معاهدات بين المللي آن را محکوم کرده و به دمشق حق دفاع از خود را مي دهند.
 
چرا آمريکايي‌ها با طرح پوتين در سوريه موافقت کردند/ ماجراي تير خلاص پادشاه اردن به عربستان و ترکيه چه بود؟/ ادامه عمليات‌هاي نظامي در 85 درصد مناطق/ اماده انتشار
 
افزايش تنش و تشديد اختلافات بين گروه هاي تروريستي

با دستيابي توافق بين روسيه و آمريکا، مسکو اعلام کرد که متعهد مي شود، با اعمال فشار بر دمشق، نظام سوريه ملزم به رعايت توافق و احترام به آن مي کند و به همين منظور از واشنگتن خواست، مقابله به مثل کرده و گروه هاي مسلح مورد حمايت و طرف هاي منطقه اي و بين المللي هم پيمان خود را وادار به رعايت توافق و احترام به آن کند.

صرف نظر از گروه هاي مسلح، ترکيه و عربستان سعودي مهمترين هم پيمانان منطقه اي آمريکايي ها در پرونده سوريه شمرده مي شوند که صرف نظر از گزينه نظامي بر کناره گيري «بشار اسد» از قدرت تاکيد و پافشاري مي کنند، در حالي که توافق مسکو و واشنگتن بر ابقاي اسد بر مسند قدرت بدون مشخص کردن موعدي براي کناره گيري وي از قدرت تاکيد مي کند.

از سوي ديگر، توافق مسکو و واشنگتن با واکنش هاي متفاوتي از سوي گروه هاي مسلح در سوريه مواجه شد. در حالي که برخي گروه ها آن را پذيرفته و از اين توافق استقبال کردند، شماري ديگر آن را خيانت آمريکا، مهمترين حامي آنها در بحران سوريه، عنوان کردند تا اين توافق به عامل ديگري جهت تعميق شکاف ها و افزايش و تشديد اختلافات بين اين گروه ها تبديل شود و با کم رنگ شدن مصداقيت و اعتبار آمريکا و اعتماد اين گروه ها به واشنگتن انتظار مي رود، گرايش اين گروه ها به سمت و سوي مسکو سوق پيدا کند.


بازي دو سر برد دمشق در توافق مسکو – واشنگتن

توافق به دست آمده بين مسکو و واشنگتن مبني بر توقف اقدامات خصمانه که به اشتباه از آن تحت عنوان آتش بس ياد مي شود، را بايد نتيجه موافقت دمشق با آن دانست و اين موافقت از اين امر نشات مي گيرد که نظام سوريه همواره بر اصل راهکار سياسي و آتش بس و کمک‌ هاي بشر دوستانه براي مناطق تحت محاصره گروه هاي تروريستي تاکيد داشته و اين توافق نيز ادامه همين روند است.

از سوي ديگر، توافق آمريکايي ها  و روس ها تمام خواسته هاي دولت سوريه را برآورده مي کند، يعني تثبيت دستاوردهاي ارتش اين کشور در زمين که طي هفته هاي اخير در مناطق شمال غربي (حلب و ريف آن) و جنوب (درعا و القنيطره) به دست آورد.

اين در حالي است که دو هم پيمان ترک و سعودي آمريکا بيش از هر زمان ديگري دست شان خالي مي ماند، چون نه منطقه حايلي ايجاد شد، نه گروه هاي مسلح به سلاح هاي منحصر به فرد از رياض دريافت کردند، نه تغييري در موازنه هاي قدرت در زمين به وجود آمد و نه طرح هاي اعزام نيروي زميني به رهبري آمريکا در عمل به اجرا درآمد.

رهبران روسيه در تحميل شروط خود به همتايان آمريکايي اشان از جمله مستثني کردن گروه تروريستي «جبهه النصره» از توافق و قرار دادن آن با گروه تروريستي «داعش» در يک رده موفق نشان دادند.

انفجارهاي انتحاري تروريستي که داعش در منطقه «زينبيه» در جنوب دمشق و شهر حمص دست به آن زد و صدها کشته و زخمي در ميان غير نظاميان برجا گذاشت، نقش مهمي در تسريع توافق بازي کرد، زيرا بار ديگر خطر داعش و ديگر گروه هاي تروريستي فعال در سوريه را به غرب گوشزد کرد.

مخالفت آمريکا با رهبري نيروهاي زميني براي دخالت در سوريه تحت عنوان جنگ با داعش و نيز مخالفتش با تجهيز گروه هاي مسلح سوري به سلاح هاي پيشرفته از بيم آن که مبادا به دست داعش يا جبهه النصره و ديگر گروه هاي مسلح بيفتد و از آنها عليه هواپيماهاي غيرنظامي يا جنگي روسي و آمريکايي استفاده شود، چه بسا به اين دليل بود تا از شکست زودهنگام توافق اجتناب شود و در نهايت رهبران روسيه نيز تحريک نشوند.

بي ترديد بشار اسد از اين تحولات اطلاع داشت، دليل اين مدعا اظهارات اوست که پيش از اعلام اجراي توافق گفت: «مذاکرات يک چيز و ادامه جنگ عليه تروريسم يک چيز ديگر است، ما با هر دو مخالف نيستيم و در عين حال بايد ادامه پيدا کنند».
 
چرا آمريکايي‌ها با طرح پوتين در سوريه موافقت کردند/ ماجراي تير خلاص پادشاه اردن به عربستان و ترکيه چه بود؟/ ادامه عمليات‌هاي نظامي در 85 درصد مناطق/ اماده انتشار
 

چه مناطقي شامل آتش بس نمي شوند

آتش بس درحالي در سوريه به اجرا گذاشته مي شود که به موجب توافق 2268 شوراي امنيت شامل مناطق تحت اشغال دو گروه تروريستي داعش و القاعده و همچنين گروه هاي تروريستي که با آنها بيعت کرده اند، مانند «احرار شام» و «جيش الفتح» نمي شود.

بر اين اساس بخش گسترده اي از ريف دمشق، استان درعا، در جنوب سوريه و ريف شمالي حمص و ريف شمالي حماه در مرکز اين کشور و شهر حلب و برخي مناطق آن در ريف غربي واقع در شمال سوريه شامل آتش بس نخواهند بود.

به گفته کارشناسان آتش بس کنوني تنها توقف عمليات نظامي در 10 درصد از اراضي سوريه را موجب خواهد شد. اما مناطقي که آتش بس شامل آنها نخواهد شد به شرح زير مي باشد:

- ريف دمشق
در ريف دمشق مناطق غوطه شرقي و به طور خاص دو شهر دوما و عربين که تحت تصرف دو گروه تروريستي جيش الإسلام و فيلق الرحمن است و همچنين شهر داريا، در غوطه غربي شامل آتش بس نمي شوند.

- حمص
توافق آتش بس ريف شمالي حمص و به طور شهرهاي رستن و تلبيسة و حولة که گروه هاي مسلخ از سال 2012 بر آنها سيطره دارند، همچنين شهر باستاني «تدمر» در ريف شرقي حمص که در تصرف داعش است، را شامل نمي شود.

- حماة
ريف شمالي حماه به ويژه شهر اللطامنة از توافق آتش بس مستثني مي باشد.

- حلب
شهر حلب به خصوص کوي هاي شرقي اين شهر که از سال 2012 تحت تصرف گروه هاي تروريستي است و همچنين ريف غربي حلب از جمله شهرک هاي أتارب و دارة عزة و ريف شمالي حلب به ويژه دو شهرک کفر حمرة و حريتان شامل توافق نمي باشند.

- درعا
به دليل حضور و فعاليت جبهه النصره در مناطق گسترده اي از اين استان انتظار مي رود، بخش اعظم مناطق آن در چارچوب توافق قرار نگيرند.

- رقه و دير الزور
بالطبع اين توافق دو استان رقه در شمال و دير الزور در شرق سوريه را شامل نمي شود که تقريبا اغلب مناطق آن تحت تصرف داعش است.

- ادلب
استان ادلب نيز به دليل سيطره ائتلاف تروريسني «جيش الفتح» که استخوان بندي آن را جبهه النصره تشکيل مي دهد، از اين توافق مستثني است.

 
چرا آمريکايي‌ها با طرح پوتين در سوريه موافقت کردند/ ماجراي تير خلاص پادشاه اردن به عربستان و ترکيه چه بود؟/ ادامه عمليات‌هاي نظامي در 85 درصد مناطق
 
طرح آتش بس و سناريوهاي پيش رو
 

اغلب کارشناسان امور منطقه درباره موفقيت طرح آتش بس مورد توافق آمريکا و روسيه در سوريه ابراز ترديد مي کنند و فرصت اجرايي شدن اين توافق را به دليل ادامه حملات هوايي و زميني روسيه و سوريه به «گروه هاي تروريستي» تقريبا صفر مي دانند.

ترکيه نيز آنگونه که «احمد داود اوغلو»، نخست وزير آن، اعلام کرده، به اين توافق پايبند نخواهد بود و به حملات توپخانه اي خود عليه مواضع گروه هايي مانند نيروهاي کُرد ادامه خواهد داد.

مهم تر از همه آنکه اين توافق بدون رايزني و هماهنگي با بازيگران اصلي و حتي بازيگران فرعي در سوريه و صرف توافق آمريکا و روسيه با يکديگر در سوريه به اجرا گذاشته مي شود.

درحالي که واکنش «ابو محمد الجولاني»، سرکرده جبهه النصره به اين توافق که اعلام کرده به شدت با آن مخالف است، بيانگر حجم خطرهايي است که اين گروه در آينده نزديک در جبهه هاي درگيري با آن مواجه خواهد شد، زيرا توافق آتش بس اين گروه را مستثني کرده و به روسيه چراغ سبز و بلکه مشروعيت داده تا به حملاتش عليه مواضع اين گروه ادامه دهد.

لذا مي توان نتيجه گرفت که عملا طي روزهاي آينده شاهد تغييري در اوضاع حاکم بر سوريه نخواهيم بود و آينده نيز مانند گذشته خواهد بود. اين توافق آتش بس يادآور هزاران توافق آتش بس مشابه در جنگ هاي خاورميانه به ويژه در جنگ لبنان، يمن، ليبي و جنگ بين عراق و ايران است.
 

چرا آمريکايي‌ها با طرح پوتين در سوريه موافقت کردند/ ماجراي تير خلاص پادشاه اردن به عربستان و ترکيه چه بود؟/ ادامه عمليات‌هاي نظامي در 85 درصد مناطق
 

اين توافق چگونه عملي خواهد شد، در حالي که بيش از 250 گروه تروريستي مسلح در سوريه در حال جنگ با يکديگر هستند و مناطق تحت تصرف آنها نيز مشخص نيست و هيچ ساز و کاري براي شناسايي اينکه کدام گروه ها به اين توافق پايبنده خواهند بود و کدام گروه ها پايبند نخواهند بود، وجود ندارد.

شايد بتوان گفت که سوريه به واسطه اين طرح به سمت «طرح ب» که جان کري چند روز پيش از آن سخن گفت و تهديد کرد که در صورت شکست توافق آتش بس اين طرح به اجرا در مي آيد، پيش مي رود.

به ويژه آنکه اين توافق، آتش بسي است که محور دشمنان سوريه خواهان آن نيستند و به دنبال هر فرصتي براي شکست آن هستند. موافقت با اين آتش بس به عنوان جلوگيري از بهانه ها و در چارچوب سياست خريد زمان و تلاش براي جلوگيري از بدترين گزينه يعني جنگ منطقه اي صورت مي گيرد و البته ممکن است چنين جنگي به جنگ بين المللي منجر شود.

چه بسا ورود جنگنده هاي عربستان سعودي به پايگاه اينجرليک ترکيه در اين برهه زماني يکي از مقدمات اين سناريو باشد و هر آنچه درباره حمله جنگنده هاي سعودي عليه داعش در سوريه گفته مي شود، در واقع سرپوش گذاشتن بر هدف ديگر يعني «تقسيم جغرافيايي» سوريه و تاسيس کياني سني در استان هاي رقه، دير الزور و الحسکه است که امتداد کيان و موجوديت مشابه آن در موصل عراق است.

 
 
 
ارسال کننده
ایمیل
متن
 
شهرستان فارسان در یک نگاه
شهرستان فارسان در يک نگاه

خبرنگار افتخاري
خبرنگار افتخاري

آخرین اخبار
اوقات شرعی
google-site-verification: google054e38c35cf8130e.html google-site-verification=sPj_hjYMRDoKJmOQLGUNeid6DIg-zSG0-75uW2xncr8 google-site-verification: google054e38c35cf8130e.html