به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار به نقل از خبرنگار شبکه اطلاع رساني راه دانا؛ بعد از گذشت دو سال همچنان طرفداران دولت، با ناراضايتي از دولت انتقاد مي کنند. امروز روزنامه اعتماد در يادداشتي ضمن بررسي عملکرد دولت روحاني به نقاط ضعف اين دولت نيز پرداخت.

بزرگترين نقطه ضعف دولت تدبير از ديد حاميانش تمرکز زياد بر پرونده هسته اي است؛ در حاليکه حسن روحاني و مشاورانش بر اين باور بودند که پرونده هسته‌اي ايران بزرگ‌ترين چالش است در حوزه رفع معضلاتي که دولت براي رتق و فتق امور کشور به حل اوليه آن نيازمند است.

از طرف ديگر محافظه کاري وزراي دولت در اين روزنامه يک خطر محسوب  و ناکارآمدي دولت در بخش اقتصادي مورد نقد واقع شده است.

متن کامل يادداشت روزنامه اعتماد در مورد نقاط ضعف دولت به شرح زير است:

مروري بر عملکرد دو ساله حسن روحاني نشان مي‌دهد که بزرگ‌ترين نقطه ضعف دولت او در دو سال گذشته تمرکز زياد بر پرونده هسته‌اي است. هر چند علت اين تمرکز قابل درک است، چرا که حسن روحاني و مشاورانش بر اين باور بودند که پرونده هسته‌اي ايران بزرگ‌ترين چالش است در حوزه رفع معضلاتي که دولت براي رتق و فتق امور کشور به حل اوليه آن نيازمند است. مشکلات ناشي از پرونده هسته‌اي ايران چند تاثير مخرب از خود برجاي گذاشته بود. مهم‌ترين مساله تخريب تصوير سياسي و بين‌المللي ايران در جامعه‌جهاني بود که بدون حل اين پرونده اصلاح آن تصوير ناممکن بود. مشکل دوم آن بود که تحريم‌ها فشارهاي مضاعف اقتصادي بر کشور وارد کرده بود که بدون رفع تحريم‌ها هيچ‌گونه اميدي براي برون‌رفت از بحران اقتصادي را متصور نمي‌ساخت. مساله سوم نياز کشور در ساليان گذشته به جذب سرمايه‌گذاري و ورود کمپاني‌هاي چندمليتي و شرکت در پروژه‌هاي بزرگ ايران بود که به‌طور مشخص در حوزه‌هايي همچون مسکن، خودرو، نفت، گاز و پتروشيمي و صنايع فرسوده ايران براي آنها جا باز شده بود که بدون حل اين مشکل نمي‌شد که به اين افق‌ها نيل پيدا کرد. پس قابل درک است که چرا پرونده هسته‌اي ايران آنقدر براي دولت حسن روحاني مهم و حايز اهميت بوده است و نسبت به آن صبوري به خرج داده است. اما اين موضوع سبب شد تا دولت روحاني تمام تخم‌مرغ‌هايش را درون يک سبد گذارد. به اعتقاد من قطع ادامه رفتار دولت قبلي و اتخاذ يک رويکرد جديد از سمت حسن روحاني خود يک گام به جلو بود و ما را به ياد آن روايت پيامبر اسلام(ص) مي‌انداخت که مي‌فرمود: خواب مومن از بيداري جاهل ثواب بيشتري دارد. هر چقدر دولت گذشته به رفتارهاي عملياتي خود ادامه مي‌داد ضررهاي بيشتري را بر اقتصاد و چهره سياسي ايران تحميل مي‌کرد. اما از اين حقيقت نبايد چشمپوشي کرد که يکي از بزرگ‌ترين مشکلاتي که دولت حسن روحاني با آن دست و پنجه نرم کرده است اصرار بر تعريفي از اعتدال بود که گاهي به جاي آنکه مفهوم اعتدال را به ذهن متبادر کند نوعي رفتار خنثي را جلوه‌گر مي‌کرد. بسياري از وزرا، استانداران و چهره‌هايي که در رده‌هاي مياني منصوب شده بودند هيچ تناسبي با مطالبات برآمده از انتخابات ٩٢ نداشتند. مشکل ديگر اين است که حسن روحاني خود به‌تنهايي بار تمام گفتمان‌هاي سياسي مبتني بر دولت را بر دوش گرفته است، روحاني خود به تنهايي سياسي بود و تلاش کرد مطالبات مردمي را که به او راي داده بودند، نمايندگي کند و همين مساله باعث شد تا وزرا و کابينه‌اش به‌شدت محافظه‌کار شوند و تبديل به مردان سياسي خنثي شوند و اين خود براي دولت روحاني يک خطر محسوب مي‌شود. از سوي ديگر فروتني در ارايه يک گزارش سيستماتيک از آنچه در سال‌هاي گذشته بر کشور رفته است نه‌تنها منتقدان دولت را با خردورزي و اعتدال و انصاف دولت همراه نکرد بلکه آنها را جري‌تر کرد و امروز شاهد هستيم که تلاش خود را به کار بستند تا فشارهاي بيشتري را بر دولت وارد کنند. مشکل ديگر آن است که به دلايل برشمرده شده دولت حسن روحاني برخلاف ساير دولت‌هاي پس از انقلاب يک شناسنامه و هويت سياسي روشن از خود ارايه نکرده است. در بخش اقتصادي هم به نظر مي‌رسد دولت حسن روحاني مقداري داراي ناکارآمدي است. آنجايي که در وزارتخانه‌هاي اقتصادي دولت نوعي ناهماهنگي در سطوح مختلفش ديده مي‌شود و از سوي ديگر سياست‌هاي اتخاذي با يکديگر تناسب و همسويي ندارد و آنچه در دو سال گذشته شاهد بوديم شاهد يک رويکرد بنيادين در حل و فصل معضلات است. به نظر مي‌رسد در فرصت باقيمانده دولت روحاني بايد يک تجديد سازمان انجام دهد. بسياري از گروه‌هاي اجتماعي هنوز تصوير روشني از چگونگي رويکرد دولت در اختيار ندارند و در اين ميان هم بخش رسانه‌اي دولت نتوانسته است به خوبي صداي رييس‌جمهور و تيمش را به گوش طبقات فرودست جامعه برساند. در رسانه يک اصل اساسي وجود دارد مهم نيست که شما چه مي‌گوييد، مهم اين است که چه شنيده مي‌شود. امروز صدايي که از دولت شنيده مي‌شود بيانگر تمام راهبردها و سياست‌هاي دولت براي بخش‌هاي آسيب‌پذير نيست و اين خطري است که دولت حسن روحاني را تهديد مي‌کند. اگر دولت نتواند در اين حوزه‌ها به يک جمع‌‌بندي دقيق و هماهنگ دست پيدا کند همچنان زمزمه‌هاي بازگشت رفتارهاي پوپوليستي مي‌تواند تقويت شود، هرچند که بر اين باورم حل پرونده هسته‌اي ايران و ارتباط با جامعه جهاني فرصت‌هاي جديد را رقم خواهد زد که تا سال‌ها خطر پوپوليست را از ايران دور خواهد کرد اما با اين همه همواره بايد تاکيد کنيم که تا زماني که سياست‌ها تنها براي گروه‌هاي اليت قابل فهم است کمتر مي‌تواند گروه‌هاي اجتماعي را که در حاشيه سياست هستند با خود همراه کند. بنابراين پس از حل پرونده هسته‌اي دولت روحاني نيازمند يک بازبيني در حوزه سياست‌هاي داخلي و اقتصادي‌اش است.