به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار، ناصر ايماني کارشناس مسائل سياسي در گفتگو با خبرنگار شبکه اطلاع رساني راه دانا در خصوص ميزان انعطاف معقول از طرف تيم مذاکره کننده براي رسيدن به توافق اظهار داشت: لازمه و مفهوم مذاکره اين است که دو طرف انعطاف نشان دهند. اگر قرار بود اين انعطاف ها شکل نگيرد، اصلا احتياجي به مذاکره نمي بود و صرفا دوطرف خواسته هاي شان را در قالب نامه مطرح مي کردند. اينکه مذاکره مي کنند به اين دليل است که ديدگاه هايشان را به طرف مقابل بازگو کنند، در جاهايي از خواسته هايشان عقب نشيني کنند و در جاهايي هم اصلا از مواضع شان کوتاه نيايند و به پيش بروند.

وي ادامه داد: تيم مذاکره کننده حتما بايد انعطاف به خرج دهد؛ منتهي اين انعطاف ها حد و مرزي دارد. مسلما خطوط قرمزي وجود دارد که براي هر دو طرف مذاکره کنند وجود دارد و دو طرف صرفا مي توانند در همين محدوده و بازه انعطاف نشان دهند. تيم مذاکره کننده ايراني نيز در محدوده و بازه مشخص شده مي تواند انعطاف نشان دهد و فراتر از آن اجازه ندارد اقدامي انجام دهد.

آمريکا 10 سال دنيا را معطل کرد و بعد پروتکل الحاقي را با قيد شرط پذيرفت

ايماني درمورد ادعاي برخي کارشناسان مبني بر نياز حياتي کشور به توافق و لزوم دست يافتن به توافق تحت هر شرايطي ابراز داشت: ما به هر قيمتي حاضر به توافق نيستيم. اين يک چيز بديهي است. منتهي در مفهوم اين "هر قيمتي" اختلاف نظر وجود دارد. مشکلي که اينجا وجود دارد بحث پروتکل الحاقي است. در پروتکل الحاقي اين مفهوم که بازرسي هاي سرزده وجود داشته باشد و آژانس بين المللي هم از هر نقطه اي که مشکوک باشد مي تواند بازديد انجام دهد، وجود دارد. به طور مثال اگر طرف مقابل ادعا کند که مي خواهم دفتر رياست جمهوري يا بيت رهبري را بازيديد کنيم؛ چه واکنشي مي خواهند نشان دهند؟ مسلما اين اقدامات برخلاف اصول اخلاقي و امنيتي کشور است.

وي با ذکر مثالي از ايالت متحده آمريکا خاطرنشان کرد: تصويب پروتکل الحاقي در مجلس نمايندگان ايالت متحده آمريکا حدود 10 سال طول کشيد و اخيرا به تصويب رسيد. البته آمريکا براي پذيرفتن اين پروتکل قيد گذاشت و گفت به شرط لحاظ کردن مسائل امنيتي آمريکا قبول مي کند. بنابراين ما هم مي توانيم با قيد شرط اين پروتکل را قبول کنيم و با رعايت اصول و قواعد امنيت ملي و حفظ اسرار نظامي مان اين پروتکل را بپذيريم.

بستن چشم بازرسان يا پوشاندن مراکز حساس، يک شوخي است

اين کارشناس مسائل سياسي درباره موضوع بازرسي هاي بي سابقه از ايران که از سوي مقامات آمريکايي و آژانس مطرح شده است بيان داشت: اينکه آمريکايي ها مي گويند بازرسي هاي بي سابقه انجام مي دهيم، بيشتر جنبه سياسي دارد و ما نبايد به اين موضوعات زياد توجه کنيم.

وي اضافه کرد: مهمترين موضوع درحال حاضر اين است که در عمل پروتکل الحاقي را بپذيريم يا نه؟ البته از نظر قانوني دولت اجازه ندارد خودش با اجراي اين پروتکل موافقت کند و بايد مجلس اجراي اين پروتکل را تصويب کند. همچنين اين مسأله که اجراي پروتکل الحاقي از اين نظر که بدون شرط پذيرفته مي شود يا مشروط نيز بسيار حائز اهميت است. اگر اين پروتکل را بدون قيد بپذيريم، طرف مقابل بدون هيچ محدوديتي مي تواند از هرجايي که مشکوک باشد بازديد انجام دهد و اين مباحث که چشم بازرسان را ببندند يا دستمال بيندازند روي قسمت هاي حساس تا ديده نشود، بحث هايي است که بيشتر جنبه شوخي دارد.

چشم آمريکايي ها به دستان تيم ايراني است؛ پر يا خالي بودن آن تعيين کننده است

ناصر ايماني در پاسخ به اين سؤال که «چه تضميني وجود دارد که طرف آمريکايي و غربي ها به تعهداتشان در مقابل ايران عمل کنند و تحريم ها را با هر ساز و کاري لغو يا تعليق کنند؟» اذعان داشت: هيچ تضميني وجود ندارد که آمريکايي ها به تعهداتشان در خصوص لغو يا تعليق تحريم ها پايبند باشند مگر اينکه ما واقعا اين امکان را داشته باشيم که در صورت برطرف نکردن تحريم ها يا تصويب تحريم هاي جديد عليه ايران، بتوانيم بلافاصله مقابله به مثل کنيم و غني سازي را به حالت قبل برگردانيم. اگر اين امکان براي ما وجود داشته باشد، آمريکايي ها هم موظف مي شوند که برطرف کردن تحريم ها را اجرا کنند؛ اما اگر ببينند که ما امکان بازگرداندن غني سازي نداريم، يا تحريم ها را برطرف نمي کنند و يا از يک حالتي به حالت ديگر مي برند.

وي در ادامه تصريح کرد: بدعهدي آمريکايي ها سابقه طولاني دارد؛ نه فقط در مقابل ايران، بلکه اگر تاريخ صدساله تعهدات بين المللي اخيرشان را نگاه کنيم، متوجه مي شويم که مکرر در اجراي آنها خلاف عهد کرده است. آمريکايي ها راجع به هر چيزي و در مقابل هر کشوري تا آنجايي که بتواند و به نفع شان نباشد، از انجام تعهدات سرباز مي زنند و اين صرفا در مقابل ايران نيست. آنها از قدرت مالي و قلدري خودشان استفاده مي کنند و حرفشان را به کرسي مي نشانند.

ايماني درباره راهکارهاي ايران براي اطمينان از برطرف کردن تحريم ها توسط آمريکا و کشورهاي غربي عنوان کرد: احتمال اينکه تحريم ها را از قالب هسته اي دربياورند و در قالب موضوعات حقوق بشري و ... مطرح کنند، زياد است؛ مگر اينکه طرف مقابل واقعا دستش پر باشد. ما بايد توان نظامي، قدرت منطقه اي و امکان بازگرداندن غني سازي به حالت قبل را داشته باشيم، تا بتوانيم آمريکايي ها را واردار کنيم تا به تعهداتشان عمل کنند.

وي در پاسخ به اين سؤال که «آيا اين شرايط براي ما فراهم است يا خير؟» يادآور شد: اين برمي گردد به مذاکراتي که درحال انجام است و بستگي به نوع توافق احتمالي دارد؛ آقاياني که دارند مذاکره مي کنند بايد حواسشان کاملا جمع باشد و بر روي موضوعاتي توافق کنند که  به سرعت بازگرداندن آنها به حالت قبل فراهم باشد.