در سالهايي که علاوه بر دشمنان خارجي، توطئه‌گران داخلي نيز با تمام توان به ارکان نظام اسلامي هجوم مي‌آوردند، بيشترين فشار بر پاسداران که همانا «نگهبانان انقلاب» هستند، بود.
به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار به نقل از شبکه اطلاع رساني راه دانا، اينکه پس از پيروزي انقلاب چه نيازي به تأسيس سپاه بود را هنگامي مي‌توان دريافت که بدانيم روزهاي اول پيروزي انقلاب، جامعه انقلابي در چه وضعيتي بسر مي‌برد و چه ضرورت هايي ايجاب مي‌کرد که انقلابيون نسبت به تأسيس چنين نهادي اهتمام جدي کنند.
وجود روزافزون بحران‌ها و ناآرامي‌هاي ايجاد شده در کشور و در مناطقي مثل پاوه، مريوان، سنندج، سقز، بانه، مهاباد، بوکان، ترکمن صحرا و خوزستان و نيز شکل‌گيري گروهک‌هاي تروريستي منافقين، چپي‌ها و ديگر عناصر ضدانقلاب در مراکز شهرها و پايتخت، لزوم انسجام گروه‌هاي مسلح حافظ انقلاب و ادغام در يک تشکيلات سازماندهي شده را بيش از پيش نشان مي‌داد.
براي ديدن سايز اصلي طرح روي آن کليک کنيد
در داخل کشور، عناصر ضدانقلاب و گروه‌هاي چپ و گروهک‌هاي منافق و ملي مذهبي‌ها به شدت از تشکيل يک نيروي جديد انقلابي نگران بودند و از داخل و خارج نيز فشارهايي وارد مي‌آوردند.
بني صدر رييس جمهور و فرمانده وقت کل قوا از هيچ اقدامي براي محدود کردن سپاه کوتاهي نکرد و در 6ماه اول تاسيس سپاه نيز هيچ نهادي حاضر به پشتيباني از آن نشد تا اين «مردم انقلابي» باشند که منابع مالي اين «نهاد انقلابي» را تامين مي‌کردند.
سپاه پاسداران انقلاب اسلامي اگرچه در ماه‌هاي اول تاسيس، تمام توان خود را براي تأمين امنيت پايدار در مناطق بحراني مانند کردستان و برخي از مناطق جنوب شرق گذاشت و در ايام 8 سال دفاع مقدس نيز در کنار ديگر قواي مسلح و بسيج مردمي در برابر ارتش رژيم بعث که نه، در برابر تمام دنياي استکبار ايستاد، اما سالهاي پس از جنگ را شايد بتوان سالهاي سخت تري براي اين نهاد مقدس که وظيفه حفاظت از انقلاب و دستاوردهاي آن را دارد، دانست.
سالهايي که علاوه بر دشمنان خارجي، اين بار توطئه‌گران داخلي نيز با تمام توان به ارکان نظام اسلامي هجوم مي آوردند و در اين بين بيشترين فشار نيز بر پاسداران که همانا «نگهبان انقلاب» هستند، بود.