"پروژه پيشرفت هسته اي" تنها محل نرمش احتمالي در مقابل دشمنان ملت ايران است و به همين دليل هم يکي از خطوط قرمز لايتغير، عدم جواز مذاکره در موضوعات غيرهسته اي است.
به گزارش
پايگاه خبري تحليلي پيرغار به نقل از جهان، چند نکته درباره آنچه در روزهاي اخير در منطقه و سوييس در جريان است:
يک ـ مذاکرات هسته اي ايران و ۱+۵، از ديد آن ـ به اصطلاح ـ قدرتهاي جهاني، "پرونده انحراف هسته اي" ايران است؛ اما از نگاه ما تنها "پروژه پيشرفت هسته اي" و يکي از پروژه هاي انقلاب اسلامي در مسير پيشرفت و اعتلاي الگوي عملي "اسلام ناب محمدي" در مواجهه با الگوهاي آمريکايي، انگليسي و صهيونيستي آن در جهان اسلام و به تبع آن در کل دنياست. لذا رهبر حکيم انقلاب به عنوان مدير ارشد تمام اين پروژه ها، با استعمال تعبير "نرمش قهرمانانه" اندکي نرمش را فقط در يک پروژه ـ آنهم با تعيين حداقلي از خطوط قرمز ـ پذيرفته اند تا دولت بعنوان پيشاني اجرايي نظام بتواند به يکي از دو هدف زير به مثابه "احدي الحسنيين" دست يابد:
* تلاش براي برداشتن يک سنگ بزرگ از مسير پيشرفت ملت ايران در پروژه پيشرفت هسته اي و به تبع آن تقويت کل نيروها در تمامي پروژه ها
* مواجه شدن با "حق اليقين" دشمني طرف مذاکره و قطع اميد کامل از خارج و اتکاي کامل به توان داخلي و پيگيري جدي اقتصاد مقاومتي
دو ـ همانطور که گفته شد "پروژه پيشرفت هسته اي" تنها محل نرمش احتمالي در مقابل دشمنان ملت ايران است و به همين دليل هم يکي از خطوط قرمز لايتغير، عدم جواز مذاکره در موضوعات غيرهسته اي است. نکته مهم آن است که عدم ورود به پروژه هاي ديگر نظير "حفظ اقتدار نظامي"، "الهام بخشي به بيداري اسلامي"، "تقويت محور مقاومت منطقه اي"، "مبارزه با تروريسم نيابتي داعش در عراق و سوريه" و... اگرچه لازم است اما کافي نيست. شرط کفايت اين خط قرمز آن است که مذاکره کنندگان ما علاوه بر ايجاد مانع در برابر طرح اين موضوعات، چه در محتواي تعهدات توافق جامع هسته اي و چه در شيوه تعامل و مذاکره مانع آسيب رساني به ساير پروژه هاي انقلاب اسلامي شوند.
به عنوان مثال، قبول گنجاندن "ابعاد نظامي احتمالي[۱]" پرونده هسته اي ايران در توافق، دامي براي رخنه آتي دشمنان ملت ايران به پروژه موفق اقتدار نظامي ايران و ايجاد آسيب در آن تلقي مي شود يا چنانچه در نحوه مذاکره گاهي فراموش شود که طرف مقابل دشمن خونخوار ملتهاي مظلوم و مسلمان است، با او قدم بزنيم يا در غم از دست دادن مادر، خارج از شئون ديپلماتيک رفتار کنيم، به ذخيره عزت مورد نياز توفيق نهايي در ساير پروژه ها و نهايتا به برآيند آنها در جبهه اي يکپارچه آسيب جدي وارد کرده ايم.
شايد لازم باشد فهرستي از مصاديق دشمني هاي لاينقطع آمريکا و متحدانش تا امروز در حق ملت ايران و ساير ملتهاي مظلوم جهان، در جيب و مستندات حجيمش در چمدان مذاکره کنندگان موجود باشد تا اگر به مصالح ديپلماتيک در اين بيست ماه از به کار بردن کلمه دشمن اجتناب کرده اند، لااقل براي حفظ کينه انقلابي از آنها ـ به تعبير امام راحل (ره)[۲] ـ گه گاهي در خلوت هتل هاي لوزان و ژنو مرور گردد.
سه ـ آنچه در "پروژه پيشرفت هسته اي" از نگاه جمهوري اسلامي ايران در جريان است، تلاش حداکثري براي حفظ حداقلي دستاوردهاي تحقيقاتي، فني و صنعتي در اين حوزه از دانش روز دنيا با صرفنظر کردن مقطعي از شتاب فزاينده پيشرفت گذشته است. به عبارت ديگر چنانچه اين پروژه به يک خودرو تشبيه شود، قرار نيست خودرو خاموش شده، به پارکينگ منتقل و سوييچ آن به ديگري تحويل و از راننده قبلي سلب اختيار داده شود؛ بلکه سقف خواسته ما، ادامه حرکت خودرو با سرعت کمتر و رعايت سقف شتاب آن و کف خواسته ما روشن ماندن خودرو در حالت توقف با راننده پشت فرمان خواهد بود. در اين مثال ضرورت برگشت پذير بودن تعهدات ايران به اين معناست که چنانچه طرف مقابل به تعهداتش پايبند نبود و قصد نيرنگ داشت، در کمترين زمان ممکن راننده بتواند پايش را بر روي گاز بفشارد و در همان مسير سابق ادامه مسير دهد.
انتهاي پيام/ن