|
|
کد مطلب: 150443
تاثير سخنان رهبر انقلاب بر مسير مذاکرات
تاریخ انتشار : 1393/11/20 09:07:12
نمایش : 1218
از همين امروز بايد انتظار داشت که ماشين عمليات رواني دشمن به کار بيفتد و با دروغ‌بافي و جنجال، جريان انقلابي را مانع اصلي توافق هسته‌اي جلوه دهد. باطل‌السحر اين پروژه جز اين نيست که تمام ملت ايران بدانند که مانع اصلي توافق کساني هستند که بر حفظ تحريم‌ها و تحقير ايران تاکيد دارند.
 به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار، مهدي محمدي در وطن امروز نوشت: بدون ترديد، سخنان روز گذشته رهبر معظم انقلاب اسلامي مسير ديپلماسي هسته‌اي ايران و ۱+۵ را تغيير خواهد داد.
مسيري که تا پيش از اين فرمايشات در حال طي شدن بود، چند ويژگي اساسي داشت:
۱- در مسير پيشين، توافق سياسي درباره اصول، از توافق درباره جزئيات تفکيک شده بود.
۲- تيم مذاکره‌کننده ايراني تقريبا پذيرفته بود چاره‌اي جز پذيرش يک جدول زماني بلندمدت براي تعليق و لغو تحريم‌ها ندارد.
۳- طرف غربي عميقا دچار اين سوءتفاهم بود که ايران جز تداوم مذاکره و رسيدن به يک توافق
ـ ولو توافق بد ـ چاره‌اي ندارد.
اين سخنراني همه معادلات را تغيير خواهد داد. سخنان روز يکشنبه به اين معناست که روش‌هاي پيشين نمي‌تواند ادامه پيدا کند و محاسبات آمريکا درباره الگوي رفتار ايران از بيخ و بن نادرست بوده است. مهم‌ترين نکته در اينجا اين است که سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامي نشان‌دهنده اين است که هيچ مکانيسم اجباري براي توافق ميان ايران و ۱+۵ وجود نخواهد داشت و ايران فقط توافقي را مي‌پذيرد که آن را به اندازه کافي خوب بداند.
در اينجا چند نکته بسيار اساسي وجود دارد:
يکم- روند مذاکرات اين تصحيح مسير را ايجاب مي‌کرد. آنچه روز يکشنبه اتفاق افتاد يک تصحيح ملي در مسير مذاکرات است که بر خلاف آنچه ممکن است ظاهرا به نظر برسد روي تغيير محاسبات آمريکا تمرکز دارد نه روي اصلاح رفتار تيم مذاکره‌کننده ايراني.
براي هر کسي که اندکي به مذاکرات اشراف داشته باشد روشن است که آمريکايي‌ها مذاکرات را به بن‌بست کشانده‌اند. آمريکا خواهان آن است که ظرفيت غني‌سازي ايران براي يک زمان بسيار طولاني تعطيل شود بي‌آنکه رژيم تحريم‌ها دست خورده باشد. محاسبه‌اي که آمريکايي‌ها براساس آن چنين موضعي در مذاکرات گرفته‌اند اين است که تبعات عدم توافق براي ايران آنچنان سنگين است که ايران چاره‌اي جز پذيرفتن هر پيشنهادي که روي ميز گذاشته شده باشد ندارد و در نتيجه هيچ نيازي به بهبود پيشنهادهاي روي ميز نيست.
سخنان روز يکشنبه رهبر معظم انقلاب اسلامي اين موضوع را کاملا براي آمريکايي‌ها روشن مي‌کند که شرايطي وجود دارد که تحت آن شرايط، ايران توافق نکردن را به تن دادن به يک توافق ترجيح مي‌دهد. بر خلاف آنچه بسياري مي‌پندارند، اتخاذ اين موضع به جاي اينکه آمريکا را سرسخت کند، منعطف‌تر خواهد کرد.
آمريکا اگر تا ديروز دچار اين توهم بود که ايران چاره‌اي جز توافق با هر شرايطي ندارد، امروز مي‌داند که برخي اشکال توافق وجود دارد که ايران در رد کردن آن ترديد نمي‌کند و خصوصا اگر مذاکرات با روال فعلي پيش برود قطعا توافقي حاصل نخواهد شد.
اين پيامي است که آمريکايي‌ها به شنيدن آن از زبان عالي‌ترين مقام در ايران نياز داشتند و اکنون يا بايد آن را در مواضع خود لحاظ کنند يا اينکه در انتظار شکست قطعي مذاکرات باشند. اين کمک بزرگي به تيم مذاکره‌کننده است تا بتواند در اين مقطع بسيار حساس از آمريکا امتياز بگيرد. علاوه بر اين، آزموني مهم براي آمريکا هم هست که روشن شود اين کشور واقعا به دنبال دستيابي به توافقي است که در آن نگراني‌هاي مرتبط با عدم اشاعه رفع شده باشد يا اينکه مي‌خواهد توافق هسته‌اي را به يک ابزار فشار تاريخي بر ايران تبديل کند؟
دوم- قلب فرمايشات روز يکشنبه رهبر معظم انقلاب اسلامي جايي بود که براي دومين بار در يک ماه گذشته تاکيد فرمودند در هرگونه توافق نهايي همه تحريم‌ها بايد يکجا برداشته شود. اين مهم‌ترين ضابطه يک توافق خوب از نظر ايران است. اطلاعات موجود در منابع غربي ظرف هفته گذشته نشان مي‌داد آمريکايي‌ها مي‌خواهند در توافق نهايي تحريم‌ها را براي يک بازه زماني طولاني‌مدت گروگان بگيرند.
ايران بايد در همان لحظه امضاي توافق امتيازهاي فراواني را واگذار مي‌کرد اما به مدت يک دهه – و شايد هم بيشتر- منتظر مي‌ماند تا آمريکا تحريم‌ها را به تدريج، تعليق – نه لغو - کند. اکنون معناي مفهوم توازن در توافق نهايي روشن‌تر شده است. از ديد ايران، فقط توافقي يک توافق متوازن محسوب مي‌شود که در همان لحظه نخست پس از امضاي آن، همه انواع تحريم‌ها لغو شود.
اين مشکل ايران نيست که دولت آمريکا اختيارات کافي براي راضي کردن کنگره به چنين کاري را دارد يا نه؛ همانطور که ايران متعهد است در صورت حصول توافق، مشکلات داخلي خود را حل کند، دولت آمريکا هم خود بايد بار حل و فصل مشکلات سياسي در واشنگتن را به دوش بکشد.
مهم‌تر از اين، ايران به خوبي مي‌داند اگر بلافاصله پس از حصول توافق، تحريم‌ها برچيده نشود، پس از آن، احتمال برچيده شدن تحريم‌ها بسيار اندک است. اگر قرار باشد آمريکا به ايران امتيازي بدهد آن را در همان لحظه‌اي خواهد داد که چيزي از ايران مي‌خواهد – لحظه امضاي توافق - و اگر ايران بدون گرفتن امتياز مدنظر خود تن به توافق بدهد، پس از آن، آمريکايي‌ها که هر چه مي‌خواسته‌اند را گرفته‌اند، ديگر انگيزه‌اي براي امتيازدهي نخواهند داشت.
سخنان روز يکشنبه، مطالبه لغو يکباره و يکپارچه تحريم‌ها را به يک مطالبه ملي تبديل خواهد کرد. مخاطب ملي‌سازي اين شعار، مذاکره‌کنندگان آمريکايي هستند که تصور مي‌کردند اگر زير بار لغو يکباره تحريم‌ها نروند و بر «درگير شدن ايران در يک جدول زماني ۲دهه‌اي» براي لغو تحريم‌ها اصرار کنند، ايران درنهايت چاره‌اي جز پذيرش آن نخواهد داشت. اکنون ۲گزينه پيش روي همه کساني است که صحنه مذاکرات را رصد مي‌کنند؛ توافق هسته‌اي با لغو تحريم و توافق هسته‌اي بدون لغو تحريم. سخنراني روز يکشنبه به همه اين ناظران مي‌گويد گزينه دوم منتفي و گزينه نخست کاملا در دسترس است.
سوم- خروج از تله توافق ۲مرحله‌اي، فوري‌ترين و از جنبه تاکتيکي مهم‌ترين موضوع در سخنان رهبر معظم انقلاب بود. همه اطلاعات از کانال‌هاي مختلف داخلي و خارجي در هفته گذشته نشان مي‌داد ۲ طرف در آستانه رسيدن به يک توافق سياسي روي کليات هستند بي‌آنکه جزئيات بسيار مهم بويژه در زمينه جدول زماني لغو تحريم‌ها را نهايي کرده باشند. سخنراني ديروز، اين پروژه را منتفي کرده و کشور را از تله‌اي که در آستانه فرو افتادن در آن بود رهانده است. به چند دليل بسيار مهم، ورود به يک توافق سياسي بدون نهايي کردن جزئيات مي‌توانست براي کشور بسيار خسارت‌بار باشد:
۱- قبل از هر چيز آنچه در اينجا نام آن جزئيات گذاشته شده و تلاش مي‌شود به اين ترتيب از اهميت آن کاسته شود، در واقع اصلي‌ترين مسائل مورد نظر ايران است. موضوعاتي مانند تعداد و نوع ماشين‌ها، ذخيره مواد، طول زمان گام نهايي، جدول زماني لغو تحريم‌ها، اراک، فردو و... موضوعاتي نيست که تعبير جزئيات بتواند چيزي از اهميت آنها کم کند.
۲- توافق سياسي بدون توافق روي جزئيات باعث مي‌شد:
اولا- عدم توافق روي جزئيات غيرممکن شود. منطقي نيست که دوطرف درباره اصول يک موضوع توافق کنند اما در جزئيات آن به بن‌بست برسند. اگر ايران بدون تعيين تکليف آنچه جزئيات خوانده شده توافق سياسي را امضا مي‌کرد، چاره‌اي نداشت جز اينکه در جزئيات آنقدر امتياز بدهد تا نظر آمريکا تامين شود.
ثانيا- انگيزه آمريکا براي توافق روي جزئيات بشدت کاهش پيدا کند. وقتي آمريکا امتيازهاي اصلي را که از ايران مي‌خواهد در توافق سياسي بگيرد، چه انگيزه‌اي براي امتيازدهي به ايران هنگام بحث درباره جزئيات خواهد داشت؟ اين اصل کلي را هرگز فراموش نکنيد که «کسي که چيزي از شما نخواهد چيزي هم به شما نخواهد داد».
ثالثا- امتيازگيري از آمريکا در حوزه لغو تحريم‌ها بسيار دشوار و بلکه غيرممکن شود. اتفاقي که عملا رخ مي‌داد احتمالا اين بود که در توافق سياسي يک جمله کلي نوشته مي‌شد که همه تحريم‌ها «مطابق توافقي که در آينده درباره جزئيات انجام مي‌شود» برداشته خواهد شد اما بعد هنگامي که نوبت به جزئيات مي‌رسيد آمريکايي‌ها روي همان عدد حداقل ۱۰ سال اصرار و تاکيد مي‌کردند و آن روز هم ديگر براي مخالفت دير شده بود، چرا که امضاي کشور زير يک توافق کلان وجود داشت و خروج از آن مي‌توانست تبعات بسيار جدي داشته باشد.
بر همين اساس، رهبر معظم انقلاب اسلامي جلوي اين بازي خطرناک را در مذاکرات گرفتند. مساله اصلي در اينجا اين است که اگر واقعا آمريکا قصد جرزني در مذاکره درباره جزئيات را ندارد، چرا همين حالا و در کنار کليات، تکليف مباحث جزئي را هم روشن نمي‌کند؟ وقتي آمريکا اصرار مي‌کند مذاکره درباره جزئيات به زماني ديگر موکول شود، با توجه به سابقه‌اي که در توافق ژنو از آن بر جاي مانده، بايد عميقا بدگمان بود که آمريکا اساسا قصد توافق درباره جزئيات بويژه حوزه تحريم‌ها را ندارد و تنها چيزي که در پي آن است متعهد کردن ايران به يک سلسله تعهدات بلندمدت طي يک توافق سياسي است.
چهارم- مسلما سخنان ديروز رهبر معظم انقلاب اسلامي به مذاق کساني که به دستيابي به يک توافق هسته‌اي به هر قيمت فکر مي‌کردند يا قول داده بودند مشکل را در تهران حل مي‌کنند يا کساني که آينده سياسي خود را در گرو توافق هسته‌اي مي‌دانند يا آنها که هيچ برنامه‌اي براي اداره کشور بدون يک توافق هسته‌اي ندارند، خوش نخواهد آمد. اين سخنان براي آمريکايي هم که خود را آماده بلعيدن يک لقمه تاريخي کرده بود، بسيار ناگوار خواهد بود.
از همين امروز بايد انتظار داشت که ماشين عمليات رواني دشمن به کار بيفتد و با دروغ‌بافي و جنجال، جريان انقلابي را مانع اصلي توافق هسته‌اي جلوه دهد. باطل‌السحر اين پروژه جز اين نيست که تمام ملت ايران بدانند که مانع اصلي توافق کساني هستند که بر حفظ تحريم‌ها و تحقير ايران تاکيد دارند. مقام‌هاي آمريکايي اتفاقا در اين يک مورد خاص کاملا صريح و شفاف بوده‌اند و به همين دليل مقصر هرگونه شکست احتمالي در مذاکرات خواهند بود. آمريکايي‌ها ديروز اين پيام را از زبان رهبر ملت ايران شنيدند. در ۲۲ بهمن، آن را از زبان خود ملت هم خواهند شنيد.
|
|
شهرستان فارسان در یک نگاه |
|
|
خبرنگار افتخاري |
|
google-site-verification: google054e38c35cf8130e.html
google-site-verification=sPj_hjYMRDoKJmOQLGUNeid6DIg-zSG0-75uW2xncr8
google-site-verification: google054e38c35cf8130e.html
|
|
|
|