اين «موفقيت تضميني» بيرون از کاميابي ها و ناکامي هاي محتمل «حسن روحاني» و بيرون از رقابت سياسي اصولگرايان و اعتداليون و اصلاح طلبان و بي تفاوت به کيستي نامزدهاي هر کدام از ايشان در انتخابات سال 96 قابل احصاء است.
خوشبختانه نامزد مطمح نظر اينجانب بيرون از همه جناح بندي هاي سياسي، مورد اقبال و احترام همه شخصيت ها و جناح هاي سياسي و حتي مخالفين نظام هم مي باشد.
شخصيت مورد نظر دُردانه اي است بنام «سردار قاسم سليماني» که اعتبار خود را بيرون از رقابت ها و جناح بندي هاي سياسي و از بطن مديريت حاذقانه در دفاع از تماميت ارضي و سرحدات فرهنگي و سياسي انقلاب اسلامي احراز کرده و شخصاً پيشنهادم به ايشان و نظام آن است تا «بموقع» براي انتخابات رياست جمهوري 96 با بوسيدن و کنار گذاشتن لباس رزم، لباس سربازي ولايت در عرصه سياست را بر تن کنند و قطعاً با فاصله اي معنادار از تمام نامزدهاي موجود در 96 پيروز انتخابات خواهند بود و انشاالله پرونده خدمت خود به مردم در کسوت رياست جمهوري را مانند سنوات نظامي گري شان برخوردار از افتخار خواهند کرد.
گذشته از آن، کساني مانند «قاسم سليماني» مديران شايسته اي محسوب مي شوند که حکم سرمايه ملي را دارند.

نظام و مردم براي ايشان سرمايه هاي هنگفتي را هزينه کرده و بالتبع اکنون اين دو موظف اند ايشان را براي آينده مملکت حفظ و صيانت کنند.
بعد از شهادت سردار «حميد تقوي» در سامرا اين نگراني قابل فهم بايد گريبان گير پايوران کشور باشد که تقوي ها و سليماني ها ارزان به دست نيآمده اند تا بتوان از دست دادن ايشان را به راحتي پذيرفت.
خصوصاً آنکه بارها مشاهده شده و مي شود «حاج قاسم» با اتکاي بر ايمان و شهامت غيرقابل کتمانش به تناوب و تکرر و بي تعلل در خطوط مقدم نبرد حضور به هم مي رساند.
هر چند چنين شهامتي ستودني است اما «حاج قاسم» بايد به اين واقعيت گردن نهند که ايشان ديگر تعلق به خود ندارند و اکنون ايشان و ديگر سرداراني هم سطح ايشان سرمايه هاي ملي يک کشور محسوب مي شوند که موظفند با اولويت «حفظ خود» همه توانمندي هاي مکتسبه و ذاتي خود را در افق هاي بالاتر و والاتر در خدمت مملکت و نظام و انقلاب شان بگيرند.

قطعاً سربازان گمنامي مانند حاج قاسم و سردار تقوي وجود دارند که در کشور ما بدون اينکه حتي مردم آنها را بشناسند فعاليت مي کنند.

انتهاي پيام/ط