13 سال از فرمان هشت ماده اي رهبري مبني بر مبارزه با فساد مي گذرد ؛ مبارزه اي که يکي از شعارهاي کليدي نظام اسلامي بوده و خواهد بود، اما به راستي چه شده که مقام معظم رهبري پس از اين همه مدت در جملاتي صريح، گلايه خود را از عدم توجه کافي به اين مهم نشان مي دهند.
به گزارش
پايگاه خبري تحليلي پيرغار، گاهي نگاهي به همين دور و بر خودمان بيندازيم، خيلي چيزها دستگيرمان مي شود؛ خيلي چيزهايي که در زير پوسته اجتماع و همين حوالي مي گذرد و ما عموماً يا از آن غافليم و يا اين که به راحتي از کنارش مي گذريم و خيلي متأثرمان کند، نهايتاً تاسفي مي خوريم و روز از نو و ...!
چند روز پيش يکي از همسايگان راقم اين سطور در جمعي دوستانه از وضع بسيار بغرنج يک خانواده محروم پنج نفره صحبت مي کرد که بي گمان از اين دست خانواده ها در جامعه ما چندان کم هم نيستند. مي گفت پدر خانواده چندسالي است که بر اثر تصادف، از کاراُفتاده و خانه نشين شده و اين مادر خانواده است که سختي هاي تأمين حداقلي معاش را عهده دار شده و هر از گاهي در خانه هاي اين و آن ، رفت و روب مي کند ، بلکه چند اسکناس هزار توماني عايدش شود و بتواند لااقل ناني براي خانه تهيه کند و چاره اي باشد بر گرسنگي بچه ها.مي گفت يکي از همسايه ها که به خانه شان رفته به عينه ديده که فرزندانش از سرما مي لرزيده اند.
بنده خدا هم دلش سوخته هر طوري بوده برايشان يک بخاري تهيه کرده تا در زمهرير اين فصل سال، دست کم سوز سرما با آن ها سر ناسازگاري نداشته باشد.گرفتاري هاي معيشتي اين گونه خانواده ها و فقر و بيکاري سرپرستان آن ها ، واقعيتي است که نبايد از کنار آن به سادگي عبور کرد.
البته نبايد هم در دام پيچيده سياه نمايي مغرضان انقلاب اُفتاد اما به هر حال نمي توان آلام و سختي هاي اين طيف از افراد محروم آن هم در شرايط سخت اقتصادي امروز را ناديده گرفت.زندگي اجتماعي گرچه دربردارنده شيريني ها و خوبي هاي خاص خود هم است، اما گاه تناقضات و بي عدالتي ها در آن، کام حقيقت بينان و دغدغه مداران را به تلخي مي کشاند.
نمونه اش همين ثروت هاي بادآورده عده اي که در طول ساليان و دهه هاي اخير بر اثر رانت خواري و فساد اقتصادي و غيره حاصل شده و تاسف بار تر اين که همين افراد متمول در هفته ها و ماه هاي اخير براي خودنمايي بيشتر و به نوعي نمک پاشيدن بر زخم انسان هاي گرفتار و ندار ، به عرض اندام در سايت ها و شبکه هاي اجتماعي مبادرت مي ورزند.
13 سال از فرمان هشت ماده اي رهبري مبني بر مبارزه با فساد مي گذرد ؛ مبارزه اي که يکي از شعارهاي کليدي نظام اسلامي بوده و خواهد بود، اما به راستي چه شده که مقام معظم رهبري پس از اين همه مدت در جملاتي صريح، گلايه خود را از عدم توجه کافي به اين مهم نشان مي دهند.
نگاهي ديگر بار به عبارات مرقومه رهبر معظم انقلاب در پاسخ به نامه معاون اول رئيس جمهور، در ارتباط با برگزاري «همايش ملّي ارتقاي سلامت نظام اداري و مقابله با فساد» و درخواست صدور پيام براي اين همايش، بسيار در خور توجه است؛« نفس اهتمام آقايان به امر مبارزه با فساد را تحسين مي‌کنم، لکن اين سمينار و امثال آن بناست چه معجزه‌اي بکند؟ مگر وضعيت براي شما مسئولان سه قوه روشن نيست؟ با توجه به شرايط مناسب و اميدبخشي که از لحاظ همدلي و هماهنگي و همفکري بين مسئولان امر وجود دارد، چرا اقدام قاطع و اساسي انجام نمي‌گيرد که نتيجه را همه به طور ملموس مشاهده کنند؟ توقع من از آقايان محترم اين است که چه با سمينار و چه بدون آن، تصميمات قاطع و عملي بدون هرگونه ملاحظه‌اي بگيرند و اجرا کنند.»
همان طور که معظم له نيز بيان داشتند، انتظار معجزه از صرف برپايي سمينارها و همايش ها ، انتظاري عبث و بيهوده است و آنچه مهم است و مردم چشم به راه مشاهده آن هستند، اقدام قاطعانه و بدون از ملاحظه گري هاي مرسوم است چه آن که مردم ، عمل و اجراي مسئولان را مطالبه مي کنند و نه حرف ها و ژست هاي آنان که بيشتر خوراک زودگذر رسانه اي است!
انصافاً کار به اين دولت و آن دولت هم نداريم، چرا که حقيقتاً يکي از معضلات دردآور کشور ما، وجود همين نگاه هاي مقطعي و سياسي زده به قضايايي اين چنين کليدي و حياتي است و گرنه چه کسي است که نداند عمل قاطعانه و عادلانه در برخورد با مفاسد اقتصادي و کوتاه کردن دست مفسدان از بيت المال و منابعي که بايد صرف خانواده هاي محروم و بي بضاعت شود، حرکت در مسير و مدار سياست علوي است و مردم ، رهبري ، علما و دلسوزان حقيقي نظام و انقلاب نيز همين را از مديران و کارگزاران نظام اسلامي مي خواهند.
انتهاي پيام/590 پ