به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار نقل از پايگاه خبري هميلتون ؛ اين پايگاه خبري در مقاله اي به قلم "برايان گيبسون"نوشت : از زمان انقلاب اسلامي ايران در سالهاي 1978_1979 تعداد اندکي از مقامات , کارشناسان يا حتي مردم عادي در غرب زماني را براي بررسي و تحقيق درباره دليل اين اقدام از سوي ملت ايران اختصاص دادند ؛ اين که چرا تهران ديدگاه بدبينانه اي نسبت به غرب دارد و چرا اين ديدگاه نسبت به آمريکا و اسرائيل با شدت بيشتري همراه است . تل آويو و واشنگتن از سوي ايران شيطان بزرگ و کوچک ناميده شده اند .
هنگامي که قرار است آمريکا با کشور مخالف خود در حد ايران معامله کند لازم است موضوعات و مسائل را از جنبه آن نگاه کند . در غير اين صورت نبايد انتظار موفقيت يا برقراري ارتباط صحيح و مفيد را داشته باشد . چه آنکه چنين کاري موجب تشديد اختلافات و تنش هاي في مابين دو طرف مي شود .
در ادامه اين مقاله آمده است : در زمان حکومت محمدرضا پهلوي , شاه مخلوع ايران ايالات متحده نقشي کليدي در براندازي دولت محمد مصدق _ که به شکل کاملا دموکراتيک و بر اساس راي مردم انتخاب شده بود _ ايفا نمود . مصدق نيز همانند بسياري از ايرانيان نسبت به کشور و ملت خود تعصب فراوان داشت . وي بهره برداري هاي بي حد و حساب انگليس از ذخاير نفتي ايران را با " ملي کردن صنعت نفت " متوقف نمود .
شرکتي که امروز در انگليس به "بريتيش پتروليوم " شهرت دارد در آن زمان با نام شرکت نفت " ايران _ انگليس " و با حق 50 درصدي سهام فعاليت مي نمود .
بدنبال همين اقدام مصدق و در راستاي تنش هاي جنگ سرد لندن ايالات متحده را متقاعد کرد که مصدق به فعاليت هاي کمونيستي مشغول است . بنابراين واشنگتن و تل آويو با کمک ديکتاتوري 25 ساله پهلوي " حکومت محمد مصدق " را با اجراي يک کودتا در سال 1953 سرنگون کردند.
براي ايرانيان نقش آمريکا در کودتاي 1953 گناهي نابخشودني به شمار مي آيد چرا که اين کودتا حق يک ملت را براي دستيابي به آرمان هاي دموکراتيک خود ضايع کرده و باعث محروميت آنان از حقوق طبيعي خود شده بود .
از سوي ديگر واشنگتن ماجراي " تسخير سفارت آمريکا در تهران " در سال 1979 را گناه بزرگ ايران مي داند . ماجرايي که در آن ديپلمات هاي آمريکايي سفارت به مدت 444 روز بدست نيروهاي انقلابي ايران زنداني بودند . اين بحران موجب سقوط دولت " جيمي کارتر " شد و در عين حال تنش هاي ميان آمريکا و شوروي فروپاشي شده را تشديد نمود .
در سپتامبر 1980 , صدام بعنوان تنها قدرت شناخته شده و مطرح در عراق و تصميم به تغيير توازن قدرت در منطقه شد . از اين رو با تجاوز به خاک ايران به اصطلاح نارضايتي برخي از کشورهاي دنيا از جمهوري اسلامي را جبران نمود .
اين تجاوز طولاني مدت هشت سال بطول انجاميد و طي آن حدود 300 هزار ايراني کشته و و بيش از يک ميليون تن زخمي شدند . هنگامي که ايران مسئله اين تجاوز را به سازمان ملل عنوان نمود تا زماني که جنگ ادامه داشت هيچگوه همدردي يا حمايتي از سوي اين سازمان نسبت به جمهوري اسلامي انجام نگرفت .
اين پايگاه خبري همچنين تاکيد کرد : شکست و ناتواني جامعه بين الملل با براي واکنش به تجاوز عراق به ايران در سال 1980 برهه اي مهم و تعيين کننده براي جمهوري اسلامي به شمار مي آيد . بدتر اينکه طي هشت سال جنگ ايران با عراق غرب بطور اشکار و علني از صدام حمايت مي کرد و در بخش هاي تسليحاتي و اطلاعاتي کمک هاي فراواني به نيروهاي عراقي ارائه مي داد . اين در حالي بود که تعداد زيادي از سربازان ايراني در ميدان هاي جنگ با گازهاي غربي , شيميايي مي شدند .
ايراني ها از همان زمان دريافتند که نمي توانند اعتمادي به بسياري از سازمان هاي بين المللي داشته باشند بنابراين تصميم گرفتند در اکثر امور داخلي استقلال فکري و عملي داشته و روي پاي خود بايستند . اين تجربه بخوبي مي تواند دليل اصرارهاي کنوني هيات ايراني مبني بر توليد داخلي سوخت هسته اي در مذاکرات را دريافت . همين سياست از سوي ايران موجب خودکفايي اين کشور شده که از نظر غرب و بخصوص ايالات متحده مشکوک و غيرقابل پذيرش است .
در انتهاي اين مقاله آمده است : براي رهبري ايران دلايل زيادي وجود دارد که نسبت به آمريکا بي اعتماد باشد . از زمان انقلاب ايران تا کنون موارد بسيار زيادي از خصومت و دشمني واشنگتن عليه تهران اثبات شده است که از جمله آنها مي توان به تلاش هايي براي تغيير نظام و اعمال دورهاي مختلف تحريم اشاره نمود . در مقابل موارد زيادي وجود دارد که نشان دهنده تلاش تهران براي اصلاح روابط با غرب بوده است .
حقيقت اين است که آمريکا و ديگر اعضاي 5+1 بايد عمق بي اعتمادي ايران به کشورهاي غربي و سازمان هاي بين المللي را درک کرده و آن را بپذيرند .
منبع:باشگاه خبرنگاران