يادداشت پايگاه خبري تحليلي پيرغار؛
متأسفانه اين روزها در برخي از بيمارستان‌هاي دولتي و خصوصي پول حرف اول را بين بيمار و پزشک مي‌زند، عملي برخلاف سوگندي که پزشکان خورده‌اند و به اين ترتيب، معضلي به نام (زيرميزي) رواج يافته که علاوه بر اينکه بار مشکلات بيماران و خانواده‌هاي آنها را چند برابر کرده، قبح آن را هم نزد عده‌اي از جامعه پزشکي کشور از بين برده است و به‌نظر مي‌رسد برخورد دستگاه‌هاي مسؤول آنچنان که بايد نتوانسته بازدارندگي ايجاد کندکه بيمارستان هاي استان چهارمحال و بختياري نيز متاسفانه از اين عمل خلاف و ناپسند و حرام، مبري نيستند و در گوشه و کنار مشاهده مي شود که بيماران مراجعه کننده و خانواده هاي آنها بايد غير از رنج مشکل بيماري که دارند دردسر فراهم کردن پول اضافه اي جهت پرداخت به بعضي پزشکان به عنوان زير ميزي که البته درصد آنها هم زياد نيست متحمل شوند.
سوال ما اين است که وقتي بايد ماهيانه مبلغي براي حق بيمه تامين اجتماعي يا ساير بيمه ها پرداخت کنيم تا اينکه ديگر فکر هزينه هاي درماني نباشيم چرا بايد هزينه پرداخت کنيم؟ مگر پزشکان محترم حقوق نمي گيرند، مگر تعرفه به آنها پرداخت نمي کند؟ مگر درآمد آنها کفاف زندگيشان نمي شود؟ پس اين چه بيمه اي است؟ چرا بايد پزشک مرحله اي از کار بيماران را نيمه تمام بگذارد تا مبلغ درخواستي را از بيمار دريافت کند و بعدا رسيدگي کند؟ چرا در بيمارستان هاي تامين اجتماعي خدمات را به درستي و کامل ارائه نمي دهند که مردم مجبور شوند به بيمارستان هاي خصوصصي مراجعه کنند؟
مثلا پزشک بيمار را در بيمارستان‌هاي دولتي مي‌بيند ولي فرد بيمار را به بيمارستان خصوصي ارجاع مي‌دهد و يا اينکه پول را در مطب مي‌گيرد ولي در بيمارستان دولتي بيمار را درمان مي‌کند که در اين زمينه معاونت‌هاي نظارت بر درمان دانشگاه‌ها بايد کنترل‌هاي بيشتري در اين زمينه داشته باشند.
بسياري از کارشناسان معتقدند افزايش هزينه‌هاي بيمارستاني و بالارفتن قيمت لوازم و تجهيزات پزشکي، آب، برق و گاز در مطب‌هاي خصوصي باعث شده ويزيت برخي اطبا براي جبران مافات متفاوت باشد. عده‌اي از پزشکان هم معتقدند مبالغ کافي از بيمه دريافت نمي‌کنند يا اينکه دستمزدشان به‌موقع پرداخت نمي‌شود. با وجود اينکه گاهي ناکارآمدي قانون درخصوص برخورد با پديده زيرميزي علت رواج آن بيان مي‌شود، وزارت بهداشت بيمه‌ها را مقصر ايجاد رابطه پولي بين بيمار و پزشک مي‌داند اما مسأله اين است که طرح مکرر چنين مسأله‌اي هم درست نيست و باعث خدشه‌دار شدن اعتماد مردم به پزشکان مي‌شود و مشکل را دوچندان مي‌کند.
البته بي انصافي نشود! واقعا بايد دست پزشکان مستعد و دلسوز و کارآمد و خيّر اين مرز و بوم را که با تمام توان خود به بيماران خدمت مي کنند را بوسيد و از آنها ياد و تقدير کرد.
اين روزها پديده زيرميزي به واقعيتي غيرقابل انکار تبديل شده است؛ مشکل غيراخلاقي‌اي که به اين سادگي حل نخواهد شد و اگر قرار است جلوي اين کار گرفته شود، بايد ابتدا تمام ارگان‌هاي مربوطه قانون را مراعات و اجرا کنند و خارج از تعرفه قرارداد نبندند و پول اضافي ندهند.
وزير سابق بهداشت و درمان اعتقاد داشت : بي‌توجهي برخي مسئولان باعث رواج پديده زيرميزي شده و نمي‌توان از مردم توقع رفتاري متفاوت با آنچه خود انجام مي‌دهيم، داشته باشيم بنابراين براي رفع معضل زيرميزي، ابتدا بايد خود مسئولان در چارچوب قوانين عمل کنند.
به‌نظر مي‌رسد ضعف قوانين پزشکي و ضوابط موجود و تعيين نشدن کارشناسانه تعرفه‌هاي پزشکي و به‌خصوص جراحي، باعث شده پديده زيرميزي شکل بگيرد و نداشتن نظارت و کنترل مسئولان هم آن را تقويت کرده به‌گونه‌اي که بسياري از بيماران براي پرداخت هزينه درمان يا کليه‌شان را مي‌فروشند يا لوازم زندگي و منزلشان را ولي از پزشک متخلف شکايت نمي‌کنند
قانون در مرد زير ميزي چه مي‌گويد؟
در قانون آمده است اگر پزشکي پول اضافه از مردم گرفت، بار اول بايد 2 برابر مبلغ اضافه را مسترد کند و توبيخ کتبي نيز در پرونده او درج شود. در صورتي که اين کار براي بار دوم تکرار شود، بايد 5 برابر مبلغ اضافه دريافتي جريمه شود و علاوه بر پزشک، مسؤول فني بيمارستان هم توبيخ کتبي مي‌شود و در پرونده وي درج خواهد شد. اگر پزشکي براي بار سوم اين تخلف را انجام دهد، 10 برابر آن مبلغ جريمه مي‌شود و علاوه بر پزشک و مسؤول فني، پروانه فعاليت بيمارستان هم بايد براي هميشه لغو شود.
بالاخره...
اگرچه علل مختلفي از جمله پايين بودن تعرفه هاي درماني، مطالبات بيمه اي ، حقوق پايين و دريافت نکردن به موقع کارانه براي اخذ زيرميزي از بيماران مطرح مي شود اما حقيقت اين است که زيرميزي، پديده اي غيرقابل دفاعي است که به دليل ضعف شخصيت، پايبند نبودن به ارزش هاي اخلاقي و معنوي و ناديده گرفتن سوگندنامه پزشکي صورت مي گيرد.
شايد لازم باشد که آنان يکبار ديگر سوگند نامه پزشکي را مرور کرده و در پيشگاه خداوند و وجدان خويش خود را در برابر رعايت اين سوگندنامه، متعهد بدانند.
ح. بهرامي