به گزارش پايگاه خبري پيرغار به نقل از سرويس بين الملل«فردا»:  تيري كوويل نويسنده و تحليلگر فرانسوي در نوشتاري در نشريه اکسپرس فرانسه توصيف بديعي را درباره تحريم هاي غير حقوقي و يک طرفه عليه ايران سامان داده است و آنها را «قرون وسطايي»  خوانده است.از نظر تيري کوويل، متخصص مسايل ايران، اين جامعه ايراني است که فشارهايي را تحمل خواهد کرد اما اين فشارها نظر ايرانيان را در مورد مساله هسته اي تغيير نخواهند داد.

کوويل مي نويسد:« کشورهاي اروپايي با تحميل تحريم هاي دوجانبه معتقدند که هزينه اقتصادي براي مقامات ايراني به گونه اي خواهد بود که تسليم درخواست غربي ها در مورد برنامه هسته اي خود خواهند شد. باري، تحليل وقايع اين تصور را ايجاد مي‌کند که اين سياست بيشتر يادآور سياست پزشکان قرون وسطي است که ميزان حجامت را به محض اين که نخستين بار پاسخ نمي داد، افزايش مي دادند.
 
آيا اين تحريم ها مي توانند اقتصاد ايران را به زانودر بياورد؟ در واقع، گستردگي بي سابقه تحريم هاي اروپايي و امريكايي عليه ايران يک هزينه است. اتحاديه اروپا که 20 درصد نفت ايران را خريداري مي کرد، از ژوئيه 2012ميلادي تحريم موثري را اجرا نمود. طرف امريكايي نيز در زمستان 2011 ميلادي تحريم هايي را تصويب کرد که براي هر کشوري تجارت با بانک مرکزي ايران را ممنوع کرد.علاوه براين تحريم ها، تحريم هاي ديگر مالي امريكا از همکاري همه بانک  هاي کشورها با ايران جلوگيري مي کرد. در اين شرايط پيدا کردن مشترياني که بپذيرند از ايران نفت خريداري کنند، بسيار دشوار شد.
با وجود اين، اقتصاد ايران به زانو در نيامد.ذخاير ارز ايران در اواخر 2011 ميلادي يعني در حدود 17 ماه واردات به بيش از 100 ميليارد دلار رسيد. وانگهي ايران مشترياني براي نفت خود دارد، به ويژه اگر با تخفيف بفروشد. در نهايت، صادرات غيرنفتي ايران به کشورهاي همسايه نيز درآمد ارزي را تأمين مي کند.در اين شرايط بانک مرکزي ايران به تامين ارز براي واردات کالاهاي داراي اولويت با نرخ ارز يارانه اي(12600 ريال) ادامه خواهد داد، ضمن اين که تلاش مي کند سقوط ارزش ريال در بازار را محدود کند.  ايران مي تواند آنچه را که نياز دارد، وارد کند.

کدام طبقات اجتماعي از تحريم ها آسيب ديده اند؟ کاهش ارزش ريال ادامه مي يابد و منجر به افزايش قيمت کالاهاي بدون اولويت مي شود و بدين ترتيب، به افزايش قيمت ها کمک مي کند. کارگران و بخشي از طبقه متوسط که به اندازه کافي سرمايه ندارند تا از خود در برابر تورم محافظت کنند( با خريدن دلار، طلا يا اتومبيل و غيره) بدين ترتيب آسيب خواهندديد. بخش خصوصي که بايد براي نيازهاي ارزي خود از بازار استفاده کند، نيز آسيب خواهد ديد. از سوي ديگر، براي ايراني هايي که سفر مي کنند يا براي تحصيل به خارج مي روند، پرهزينه خواهد بود. 

اما اين باور که مشکلات اقتصادي نظر دولت را در مورد مساله هسته اي تغيير خواهد داد، اشتباه است.  يکي از موفقيت هاي نادر نظام، تحقق آرمان هسته اي ايران به مثابه آرمان ملي است. مردم ايران مطالبات بسيار زيادي در زمينه اقتصادي و سياسي دارند، اما اين به اين معنا نيست که آنها موافق اند که دولت در مورد مساله هسته اي عقب نشيني کند. مقاومت در برابر مداخله خارجي هنوز يک باور بسيار قدرتمند در ايران است. سرانجام ايرانيان اکنون متقاعد شده که غربي ها به سياست تغيير نظام ادامه مي دهند و ماجراي هسته اي فقط يک بهانه است.

به موازات اين تحريم ها، در واقع ايران مجبور بود حملات ويروس هاي رايانه اي و نيز قتل هاي دانشمندان ايراني را تحمل کند. بدين ترتيب، در ايران احساس مي شود که اکنون جنگي  اعلام نشده  عليه آنها اغاز شده است. بدين ترتيب، معلوم نيست که اين نظام در مورد مساله هسته اي تسليم شود. اين بدين مفهوم است که هزينه اقتصادي تحريم ها ايران را مجبور به تغيير عقيده مي کند بر اساس يک سلسله مجهولات است.

از سوي ديگر، اهداف کشورهاي غربي چيست؟ چندان نمي دانيم. توافق ماه مه 2010 ميلادي بين ايران و برزيل و ترکيه پيش‌‌بيني مي کرد که ايران ذخاير اورانيوم با غناي پايين خود را به يک کشور سوم بدهد که آن را با غناي 20 درصد به ايران بازگرداند (از سوي ديگر، اين پيشنهاد بود که از سوي گروه1+5 به ايران در سپتامبر 2006 ميلادي در ژنو شده بود). اين توافق از سوي کشورهاي غربي ناديده گرفته شد.به نظر مي رسيد ايران قبل از تابستان 2012 ميلادي حاضر به مذاکره به ويژه در مورد غني سازي 20 درصد بود ضمن اين که خواستار به رسميت شناختن حق آن مبني بر غني سازي اورانيوم بود. باري، اين احساس وجود داشت که امريكا واقعاً حاضر به مذاکره نبود (احتمالاً به خاطر سررسيد انتخابات رياست جمهوري). اين ترديدها در مورد اهداف غربي ها اين احساس را بين مقامات عالي‌رتبه نظام اسلامي تقويت کرد که بيشتر سياست تغيير نظام دنبال شده است. يک چنين احساسي واقعاً منجر به توافق نمي شود و مي تواند به تندروي ايران در مورد مساله هسته اي شود.

بنابراين، زمان آن رسيده که ارزيابي عيني اين سياست تحريم ها عليه ايران را بررسي کنيم و ارزيابي کنيم آيا اين سياست واقعاً مي تواند مساله برنامه هسته اي ايران را حل کند.