به گزارش پايگاه خبري پيرغار به نقل از سرويس سياسي«فردا»:گويا اصرار ايران بر محور بودن مباحث فني- حقوقي در مذاکرات هسته اي مي رود تا نتيجه مطلوب خود را عيان کند . در اين خصوص به طور ويژه بايد به نشست کارشناسي تيرماه در استانبول اشاره کرد. مذاکراتي که از ديد برخي کارشناسان  باعث شده است که  1+5  بپذيرد که  مذاکرات آينده بايد بر محور دستاوردهاي نشست کارشناسي  سه شنبه 13 تير 1391 سامان يابد.

پايگاه مطالعاتي«ايران هسته اي» در اين خصوص به مطالب جالبي اشاره کرده است و جزئيات جلسه تيرماه استانبول را شرح داده است .  گويا در اين نشست  کارشناسان ايراني براي نخستين بار نه با آژانس بلکه مستقيما با اعضاي گروه 1+5 بويژه امريکا وارد بحث هاي ريز فني شدند و به تمامي شبهات، ابهام ها و سوال هاي طرف مقابل در اين باره که «چرا به لحاظ فني برنامه هسته اي ايران يک برنامه کاملا صلح آميز است»پاسخ دادند.

يک کارشناس ايراني که در جريان جزئيات موضوع قرار دارد به «ايران هسته اي» گفته است: «نشست استانبول بي سابقه بود. گروه 1+5 که رياست آن را استفال کلمنت از دستياران کاترين اشتون که خود متخصص موضوع هسته اي است بر عهده داست، چيزي حدود 30 کارشناس با خودش آورده بود. در واقع يک اردوکشي انجام شده بود براي اينکه به ما ثابت کنند که برنامه هسته اي ايران داراي يک جنبه نظامي است. امريکايي ها حتي يک متخصص سلاح هسته اي هم با خودشان آورده بودند».

وي ادامه داد: «با اين حال آنچه رد جلسه رخ داد کاملا متفاوت بود. تا ساعت 2 نيمه شب طرف مقابل بويژه امريکايي ها که 80 درصد بحث با آنها بود، هر چه استدلال درباره تسليحاتي بودن برنامه هسته اي ايران داشتند رو کردند و به همه آنها تک تک جواب داده شد طوري که در انتهاي جلسه هيچ سوالي باقي نمانده بود و يکي ازاعضاي گروه 1+5 گفت اگر دو جلسه ديگر همينطور بحث کنيم موضوع هسته اي ايران تمام مي شود»!

کارشناسان در تهران عقيده دارند اصلي ترين ويژگي نشست کارشناسي استانبول اين بوده است که:

 اولا گروه 1+5 از بحث هاي سياسي کلي و اتهام زني بي دليل که معمولا در جلسات سياسي رخ مي دهد بازداشته و وادار به بحث هاي جزئي فني شده است. يعني در واقع از امريکايي ها خواسته شده به لحاظ فني روشن کنند که دقيقا چه دلايلي براي اثبات اتهام هايشان عليه ايران در دست دارند و نتيجه اين شده است که واقعا دليلي موجود نيست.

 ثانيا، در اين نشست بحث هاي فني با طرف حساب اصلي دعوا يعني امريکا مطرح شده نه با آژانس که حتي اگر در مقابل پاسخ هاي ايران متقاعد شود، باز هم توان جمع بندي مسئله را ندارد.

بر اين مبنا، به نظر مي رسد موفقيت شوراي امنيت ملي ايران در متقاعد کردن 1+5 به اينکه مذاکرات کارشناسي بايد يکي از مباني مذاکرات آينده باشد، دستاورد مهمي براي ايران است.

اين موضوع چند نتيجه راهبردي خواهد داشت:

1- نخست اينکه دستور کار مذاکرات تصحيح مي شود و دقيقا در همان جايي قرار مي گيرد که بايد باشد يعني بحث از اينکه غرب چه دلايلي براي اثبات اتهام هاي خود عليه ايران دارد.

2- دوم، با مبنا قرار گرفتن نتايج مذاکرات کارشناسي ديگر امکان ارائه درخواست هاي بي مبنا از ايران وجود نخواهد داشت. مثلا به اين نکته توجه کنيد که امريکا در مذاکرات بغداد خواهان تعطيلي تاسيسات فردو شده است. در جلسات سياسي با 1+5 هرگز فرصت اين بحث بوجود نيامده است که چرا ايران بايد فردو را تعطيل کند و دلايل امريکا براي اثبات اين ادعا که فردو بخشي از يک برنامه هسته اي نظامي است، چيست؟ اما اين بحث در جلسه کارشناسي به تفصيل مطرح و روشن شده است که امريکا هيچ دليل فني قابل اعتنايي عليه فردو در دست ندارد و به اين ترتيب مبناي درخواست سياسي امريکا براي تعطيلي فردو فروريخته و بنابراين اين درخواست در هيچ مذاکره اي در آينده قابل طرح نيست و حتي اين ضرورت ايجاد مي شود که گروه 1+5 طرح هاي سياسي خود را بر مبناي اين نتايج فني بازنويسي کند.

به اين ترتيب، مبنا قرار گرفتن مباحث فني پشتوانه محکمي براي موضع سياسي ايران ايجاد خواهد کرد.